Może to niewiele, ale chcę wiedzieć co działo się w szkole w Osetii. Na razie w ogóle nie wiem czy mogę jakkolwiek pomóc. Bezradność wobec dramatów, takich jak przez ostatnie dwa dni w osetyńskiej szkole, jest oczywista.
Kiedy próbuję zrozumieć ten dramat, zaczynam odczuwać tragedię (nie do opisania) samych dzieci, rodziców, innych zakładników. Ale rozumiem – co nie znaczy, że akceptuję – rozpacz i nienawiść Czeczenów (o ile to ich dzieło). Ile ich dzieci zginęło w akcjach rosyjskich wojsk, zmiatających z powierzchni ziemi całe czeczeńskie wioski? Podejrzewam, że żadna siła, żadna pacyfikacja nie zdusi czeczeńskich dążeń do wolności i niepodległości.
Potrzeba jeszcze dużo miłości, aby świat został uzdrowiony z konfliktów. Polityka bierze w nawias takie wartości jak dobro, piękno, solidarność czy nawet pokój (pokój to spokój dla „naszych” interesów). W miejsce ludzi pokoju mamy polityków, którzy zdolni są użyć wszelkich środków dla realizacji swoich celów lub celów bliskich ich nacjom.
Podstawowa sprawa to nie zwątpić. I szukać dróg do pokoju i dobra dla wszystkich.
