II Niedziela Adwentu
9 grudnia 2012
W polskich więzieniach jest obecnie ponad 90.000 skazanych. I wcale nie ubywa. Co gorsza, jak ktoś już popełni przestępstwo, pójdzie na odsiadkę, wyjdzie na wolność, niestety bardzo często wraca do przestępstwa. Siedmiu na dziesięciu więźniów ląduje z powrotem w aresztach.
Bernarda Ollivier poznałem wiosną tego roku. W wieku 60 lat, system emerytalny odsunął go na margines, dostał emeryturę i mógł spokojnie czekać na śmierć. Wówczas przyszedł mu do głowy pomysł szalony i genialny. Zdecydował się samotnie przejść Jedwabny Szlak, na pieszo. Wyruszył ze Stambułu i po przebyciu dwunastu tysięcy kilometrów dotarł do Xian, starożytnej stolicy Chin. „Wydawało mi się, że wszystko kończy się dla mnie wraz z emeryturą. Wyruszając w drogę z zamiarem przeżycia szalonej przygody, wymyśliłem sobie inne życie … Piesza wyprawa to gest w stronę samego siebie, poszukiwanie w sobie sił, których nam brakuje wtedy, kiedy już nikt nie potrafi przyjść nam z pomocą”. Wędrowanie stało się odtąd pasją francuskiego dziennikarza, kilka razy przeszedł także Drogę Jakubową, od Pirenejów do sanktuarium w Santiago de Compostela. Tam znalazł natchnienie do „Progu”, pomysłu na pomoc młodym więźniom.
„Próg” polega na tym, że młody człowiek popełniający przestępstwo (lub już za nie skazany) dostaje propozycję trzymiesięcznego marszu, w towarzystwie starszego cicerone. Uczestnicy projektu idą od Pirenejów do Santiago i z powrotem. Po drodze następuje dogłębne przepracowanie systemu wartości młodego przestępcy, próba skonstruowania nowej wizji życia. Francuski Próg trwa już od ponad 10 lat. Można więc zweryfikować jego skuteczność. I tu zaniemówiłem – 8 na 10 „nielatów” nie wraca na drogę przestępczości!!! To czemu nie mogą zaradzić zastępy terapeutów i wychowawców, można zrobić przez najstarszą i najprostszą metodę, poprzez oddziaływanie człowiek – człowiek.
Metoda wymyślona przez Bernarda z trudem przyjmowała się we Francji. Żartem komentował, że to kwestia francuskiej „świętej zasady ostrożności”. Kilka wieków wcześniej niejaki Antoine Augustin Parmentier przez 20 lat przekonywał rodaków do jedzenia kartofli, a lekarze z czasów wynalezienia szczepionek na cholerę i wściekliznę przez Ludwika Pasteur, zarzekali się, że „Mikroby owego pana Pasteur nigdy nie dostaną się do naszych szpitali!”
W Talmudzie znajdziemy znane i przepiękne zdanie – „Jeśli człowiek niszczy jedno życie, to jest tak, jak gdyby zniszczył cały świat. A jeśli człowiek ratuje jedno życie, to jest tak, jak gdyby uratował cały świat”.
Bernard Ollivier uratował życie wielu ludzi. To, co Bóg uczynił poprzez Wcielenie swojego Syna, kontynuują dzisiaj szaleni, odważni i pomysłowi ludzie.
PS. 1. Więcej o „Progu” i życiu Bernarda znajdziecie w jego autobiograficznej książce „Życie zaczyna się po sześćdziesiątce. Inspirująca opowieść o nadziei, odwadze i radości życia.” Wydawnictwo Literackie, 2011.
PS. 2. Francuski „Próg” w polskiej wersji (pochwalonej przez Bernarda) startuje w 2013 roku, w Lublinie. Więcej znajdziecie tutaj – http://postis.pl/nowa-droga-dla-mlodocianych-wiezniow/ .
PS. 3. W Adwencie opowiadam w Itinerarium historie, w których otarłem się jakoś o Boże Narodzenie. To sytuacje, które nazwałbym nawet Bożym Narodzeniem, choć chyba żadna z nich nie wydarzyła się w czasie Świąt. Wszystkie historie są prawdziwe, albo w nich uczestniczyłem albo znam je ze słyszenia, ale z pewnego źródła. Czasem napiszę dlaczego konkretna historia dawała mi przedsmak Bożego Narodzenia. Bożego Narodzenia, Tajemnicy, którą niestety chyba zatracamy w coraz bardziej bezsensownym świętowaniu.
PS.4 – Kazanie w wersji dźwiękowej znajdziecie na stronie www.itinerarium.pl
Pingback: 900 KM PO NOWE ŻYCIE | Itinerarium