GROMNICA PRZECIWKO POŻAROM WSZELKIM

Kazanie na Święto Ofiarowania Pańskiego Matki Bożej Gromnicznej

Czwartek 2 lutego 2023

Piękno dzisiejszego święta wynika z jego bardzo ludzkiego charakteru. Jezus , jako pierworodny syn Marii i Józefa, poddał się prawom i zwyczajom swojego narodu, tak jak każdy Izraelita. Życiorys Jezusa jest życiorysem prawdziwego człowieka, od dzieciństwa po śmierć, Bóg stał się człowiekiem do końca. Ten człowiek jest Synem Bożym.

I teraz my, mamy swoje daty i miejsca urodzin, adresy szkół, które kończyliśmy, bolą nas czasem zęby, dopadają infekcje, budujemy domy, pracujemy. Jednak jesteśmy córkami i synami Bożymi! W człowieczeństwie nie różnimy się od Jezusa, ale co więcej – tak jak On przez swoje człowieczeństwo stał się Synem Boga, tak my przez nasze człowieczeństwo stajemy się Bożymi dziećmi, a siostrami i braćmi Jezusa.

Jeśli możecie, poświęćcie dzisiaj świece gromniczne, to nasz polski zwyczaj, związany z wielką wiarą w chroniącą moc znaku świecy. Poszanowanie rodzimych praw i zwyczajów podtrzymuje naszą tożsamość, prawa i zwyczaje są częścią naszego ludzkiego losu. Tak jak te izraelskie były częścią losu Jezusa. I jeśli możecie – i chcecie – dedykujcie swoje gromnice Ukrainie, niech ten znak gromnicy chroni Ukrainę od wielkich pożarów, dosłownie i we wszelkich przenośniach.

Ewangelia

Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
«Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
które przygotowałeś wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela».

A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».

Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem.

A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaret.

Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Łk 2,22 – 40

Itinerarium

Dodaj komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.