Sobota 29 października 2022
Agresja Rosji w Ukrainie zmobilizowała niemal cały naród ukraiński. Mam okazję obserwować niezwykłe przebudzenie aktywności Ukraińców, chyba znacznie większe niźli te poprzednie z czasów Pomarańczowej Rewolucji (2004) czy Rewolucji Godności (2014).
Oprócz oczywistej walki zbrojnej na froncie, prawie we wszystkich miastach ale i wsiach, powstały różne oddolne inicjatywy wspierające działania wojska. Nie brak także innych pomysłów, znam prężnie działające hospicja, kluby samopomocy, pisałem już o szpitalu rehabilitacyjnym w Drohobyczu. O ile wcześniej zwykle czekano na jakiś sygnał od władz, to teraz mobilizują się sami ludzie. Biorą w swoje ręce ważne sprawy, czują, że nie ma co czekać, że wiele zależy od nich. To dobry prognostyk dla przyszłości naszego sąsiada, oby ten wzrost odpowiedzialności za swój kraj utrzymał się.
My w Lublinie cieszymy się z ukraińskich wolontariuszy – na zdjęciach widzicie wczorajsze spotkanie – którzy angażują się na rzecz swoich rodaków uchodźców. To także jakiś front walki, piękna solidarność i konkretna pomoc. Wśród wolontariuszy są też młodzi uchodźcy, którzy nie celebrują własnych dramatów ale śpieszą ze wsparciem dla rodzin przebywających w Polsce.
W tym ożywieniu widzę też dużą nadzieję, po jednej stronie walczy prawie cały naród, po drugiej armia pchnięta przez szalonych polityków. Po stronie ukraińskiej jest wielki potencjał, na pewno sprzyjający zwycięstwu Ukrainy.
