Kazanie na niedzielę 21 sierpnia 2022
Żyjemy w czasach mody na szerokie wrota, ciasne drzwi, o których dziś czytamy w Ewangelii mijamy. Prawda jest taka, że przy szerokich wrotach możemy się dobrze bawić, a wchodząc przez ciasne drzwi – zbawić.
Teraz do konkretów. Czytam dzisiejszą Ewangelię i widzę, że znajduję się w grupie ryzyka. Należymy do niej zresztą my wszyscy, którzy przyjmujemy sakramenty, modlimy się i słuchamy Słowa Bożego. To jakoś plasuje nas w bliskim towarzystwie Chrystusa i możemy myśleć, że właśnie dlatego, „po znajomości”, mamy zapewnione zbawienie. Intrygujące są te ciasne drzwi, przez które wchodzi się w strefę zbawienia.
Ciasne drzwi to przejścia w szpitalach, między oddziałami, kiedy szukamy chorych, aby ich odwiedzić. Jeszcze bardziej ciasne są te w więzieniach, pomiędzy celami i salami widzeń. I ciasne są też drzwi samotnych mieszkań czy domów, gdzie rzadko kto zagląda. Byłem, chory, byłem w więzieniu, byłem głodny … Znamy te ciasne drzwi z Ewangelii.
I jest tam jeszcze o ciasnych drzwiach – „Byłem przybyszem …”. Teraz te drzwi ciasne są w Polsce, w polskich sercach przyjmujących siostry i braci z Ukrainy. Póki są jeszcze otwarte, wchodźmy, to nadzieja naszego zbawienia.
Na zdjęciu, rodziny głuchoniemych z Zaporoża już przyjęte przez gościnnych lublinian.
Ewangelia
Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy.
Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?»
On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”.
Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!” Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym.
Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi».
(Łk 13,22 – 30)
