Poniedziałek 1 sierpnia 2022
Pierwszego września 1939 roku o godzinie 4:40 niemieckie samoloty zrzuciły pierwsze bomby na Wieluń. Pięć minut później niemiecki pancernik “Schleswig-Holstein” oddał ze swych dział pierwsze salwy w kierunku Westerplatte. To był piątek.
Tuż po godzinie czwartej rano 24 lutego – w nocy ze środy na czwartek – wojska rosyjskie wtargnęły do Ukrainy. Zaraz potem nadane zostało złowieszcze przemówienie Putina.
Powstanie Warszawskie zaczęło się 1 sierpnia 1944 r. o godzinie 17:00. To był wtorek.
Te wszystkie daty i dni mam w pamięci. Nie wiem dlaczego ale bardziej pamiętamy początki wojen. Marzymy chyba wszyscy o końcu wojny w Ukrainie. Bardzo chciałbym, aby ta wojna miała koniec. Coraz więcej jednak jest wojen, które mają początek a nie mają końca. W Syrii wojna – najpierw domowa – trwa już jedenaście lat, w Jemenie siedem, w afrykańskim Mali dziesięć. Prawie o tych konfliktach zapomnieliśmy, przynajmniej w Polsce.
Analogia pomiędzy wybuchem Powstania w Warszawie i obrony Ukrainy jest prosta. Trzeba walczyć, nie ma alternatywy. Bohaterstwo naszych powstańców i obrońców Ukrainy jest też oczywiste. Wiemy, że z krwi młodych warszawiaków wyrósł duch polskiej niepokory i miłości do wolności. Rok 1980 i 1989 spełniły wreszcie marzenia powstańców. Chcielibyśmy, aby z krwi ukraińskiej wyrosła Nowa Ukraina, wolna w pełni i szczęśliwa.
A te syreny, które zawyją w Polsce dziś o 17:00 i syreny ukraińskie zwiastujące bliskość rosyjskich rakiet i bomb. Polsce się udało, Ukrainie się uda także na pewno.
