Środa 27 lipca 2022
Bodajże w „Pożodze” Zofia Kossak opisuje swoje spotkania na początku ub. wieku z rosyjskimi najeźdźcami, podaje m.in., że saperzy rozmontowywali kotły centralnego ogrzewana w przekonaniu, że mają do czynienia z minami. To oczywiście zabawny przykład zderzenia cywilizacji już radzieckiej z europejską.
Właśnie weszliśmy w nowy etap tego starcia i przechodzimy test wierności naszym wartościom. Naciera na nas – na razie tylko w Ukrainie – nawałnica siły, okrucieństwa, gwałtów, barbarzyństwa, terroru ale także nacjonalistycznej pychy, nowego kultu jednostki jako emanacji sił wyższych i przede wszystkim rządów strachu.
Tego wszystkiego nasza cywilizacja, wyrosła z chrześcijaństwa – ze wszystkimi błędami – stara się wyrzekać. Cud Unii Europejskiej, pomimo biurokratyzmów i czasem niedouczonych liderów, jest niewyobrażalny dla satrapów znad Wołgi. Demokracja, prawa człowieka, wolność słowa czy chęć dobrowolnego stowarzyszania się ludzi i państw, obce są Moskwie.
Na razie przechodzimy test solidarności ze słabszym, bezwzględnie bitym, narodem Ukrainy. Jednocześnie musimy chronić wszystkie więzi jedności w Europie. A przed nami, zwłaszcza przed Ukraińcami, niepojęcie trudny egzamin z pojednania i przebaczenia. Jak zabliźnić pamięć o zabitych rozmyślnie dzieciach czy gwałconych z okrucieństwem kobietach, nawet staruszkach? Jak nie poddać się uczuciom nienawiści, zemsty i wielkiego gniewu? Zacznijmy od rachunku sumienia w naszych sercach, od naszej wierności solidarności, jedności z ludźmi i zdolności do codziennego przebaczania. Od każdego z nas zależy najbliższa przyszłość, może i w jakimś stopniu los tej wojny i tego, co przyjdzie po niej.
