Kazanie na niedzielę 3 lipca 2022
Idźcie! Ten motyw z dzisiejszej Ewangelii najczęściej rozumiany jest jako impuls do głoszenia Królestwa Bożego nawet w stronach odległych od rodzinnych. Mam przywilej znać wielu wspaniałych ludzi, którzy tak realizują swoje powołanie. Do dalekich Indii pojechała dr Helena Pyz, lekarka, nie sposób chyba policzyć ile uratowała dzieci w swoim Świcie Życia (http://www.jeevodaya.org/pl/helena-pyz/zycie-i-dzialalnosc). Na zdjęciu Helena w trakcie spotkania z młodzieżą w Dąbrowicy sprzed kilku lat. Jurek Kuźma z kolei ratuje i dzieci i dorosłych w szpitaluw Port Moresby, w Papui Nowej Gwinei, to zresztą było jego marzenie.
Istota ewangelicznego ponaglenia Chrystusa, aby iść, nie polega jednak na kilometrach i wizytach w egzotycznych dla nas miejscach. Przy dzisiejszych możliwościach komunikacji jest to nawet dość łatwe.
Znacznie trudniejsze i często zaniechane przez nas są trasy wewnętrzne. Mam na myśli drogi do Prawdy, Wolności, Pojednania, Sprawiedliwości czy Miłości. Diabeł chętnie spakuje nam walizkę i wyśle tysiące kilometrów stąd, bylebyśmy tylko nie chcieli iść drogami wspomnianych wartości, nawet, żebyśmy o nich nie myśleli. I podsuwa nam wygodne deptaki kłamstwa, którym posługujemy się z przyjemnością, akceptujemy pogardę, zemstę, gniew, wrzaskliwość i obojętność.
W trakcie pisania tego tekstu robiłem sobie rachunek sumienia, zdałem sobie sprawę, że muszę jeszcze bardziej mieć przed oczyma te wewnętrzne trasy do Prawdy i Miłości, co wymaga uwagi i wysiłku. Kłamstwo i chęć zemsty są łatwe i zawsze pod ręką.
Ewangeliczne „Idźcie!”, droga wewnętrzna, są dziś tym ważniejsze, że w naszej części świata wraz z wojną wydaną przez Rosję Ukrainie na ogromną skalę zaatakowało nas zło. Nagle odkryliśmy potęgę kłamstwa, przemocy, śmierci, krzywdy, tortur, zniewolenia i bestialstwa. To zło przekłada się na bomby, kule, zniszczenia i rozpacz milionów Ukraińców.
Kiedy jednak idziemy, staramy się codziennie iść drogami Prawdy, Dobra, Solidarności i Miłości, budujemy nową cywilizację. I kontynuujemy misję Chrystusa. Pamiętajmy, że On rozpoczynał swoje Dzieło także wczasach rozruchów i krwawych rządów imperium rzymskiego.
Ewangelia:
Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich:
«Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże».
(Łk 10, 1 – 9)
