Piątek 27 maja 2022
Ukraina jeszcze walczy, czym zaskakuje i wprawia w podziw świat. Nasi sąsiedzi dowodzą, że są narodem walecznym. Niewiele jest takich narodów w Europie, ostatnia wojna światowa pokazała, że wiele państw wolało skapitulować przed Hitlerem niźli stawić mu czoła na polu walki. Tak było w przypadku Belgii, Danii, Holandii czy nawet Francji. Bywały nawet sytuacje kuriozalne, najlepszą znam w wykonaniu włoskich dywizji, które jesienią 1940 r. ruszyły przeciw Grecji z ogromną przewagą liczebną i sprzętową. Ofensywa makaroniarzy utknęła w górach, a jeden z dowódców tłumaczył porażkę dwoma niedoborami – nie docierały transporty z kawą oraz wagony z zamtuzami. I jak tu Włoch miał bić się?
Zaatakowani zawsze mamy kilka wyjść – poddać się, uciekać albo bronić. Dlaczego Ukraińcy bronią się nadal? I kiedy my bilibyśmy się do ostatka, z silniejszym napastnikiem? Najpierw kalkulacja – może jednak jakoś uda nam się wygrać, podstępem czy zaskakującym manewrem. Dalej, może ktoś nas wesprze, pomoże. Może przeciwnik osłabnie.
Są jednak jeszcze racje bardziej zasadnicze. Będę walczył nawet jeśli zginę, ale walczę za wyższą wartość, godną oddania życia, bo Ojczyzna, rodzina, wolność. I są też racje najwyższe. Dobrze ilustruje je historia walki Dawida z Goliatem, Dawid oznajmia – „Niech wiedzą wszyscy zebrani, że nie mieczem ani dzidą Pan ocala. Ponieważ jest to wojna Pana, On więc odda was w nasze ręce.” (1 Sm 17). I Dawid procą powalił olbrzymiego Goliata.
Walczymy do końca, nie zawsze zwyciężając, jeśli mamy w sercach wiarę i nadzieję. Dlatego Ukraińcy jeszcze walczą.
