Kazanie na 28 Niedzielę Zwykłą 14 października 2018 
O tak zwanym bogatym młodzieńcu bardzo wiele napisano, a ja z tego co napisano, dużo też przeczytałem.
Medytacja poniższego tekstu i doświadczenie życiowe pozwalają mi jednak stanowczo twierdzić, że ów młodzieniec nie dostrzegł, że „Jezus spojrzał na niego z miłością”. Gdyby to zauważył i poczuł się kochany przez Jezusa, rzuciłby te wszystkie swoje wille, lokaty, karawany z osłami i co tam mógł mieć jeszcze i nie tyko poszedłby za Jezusem, wręcz by poleciał sprintem za Nim.
Kiedy czujemy się kochani i sami kochamy stać nas na rozbrat z mamoną, na proste i szczęśliwe życie, nawet na szaleństwa i rozrzutność, na wszystko. Przy czym nie wolno lekceważyć ludzkiej miłości, nawet trudnej, w niej także jest odblask Miłości Wiecznej, Bożej. Więcej, właśnie w tej miłości Boży blask jest najbardziej widoczny i najgłębszy.
Gdy Jezus wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, zaczął Go pytać: «Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»
Jezus mu rzekł: «Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę».
On Mu odpowiedział: «Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości».
Wtedy Jezus spojrzał na niego z miłością i rzekł mu: «Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną». Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.
Wówczas Jezus spojrzał dookoła i rzekł do swoich uczniów: «Jak trudno tym, którzy mają dostatki, wejść do królestwa Bożego». Uczniowie przerazili się Jego słowami, lecz Jezus powtórnie im rzekł: «Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają ufność. Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do królestwa Bożego».
A oni tym bardziej się dziwili i mówili między sobą: «Któż więc może być zbawiony?»
Jezus popatrzył na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe». (Mk 10, 17 – 30)
