Wtorek 27 lutego 2018 Największy z was niech będzie sługą waszym. Oczywiście słyszałem już to wiele razy. Ewangelia nie jest jednak tylko do słuchania, jak poezja.
Największy z was niech będzie sługą waszym. Zapamiętam to bez trudu. Pamięć przechowuje ważne słowa i broni przed inwazją innych myśli i idei.
Największy z was niech będzie sługą waszym. Muszę sobie przypominać te słowa, często, wiele razy. Powinny przychodzić mi na myśl w każdej chwili gdy będę chciał użyć władzy – jakakolwiek by nie była.
Największy z was niech będzie sługą waszym. W końcu – jeśli chcę żyć według słów Chrystusa – prawda o służbie stanie się tak jasna, dobra i mocna, że wszystko co by jej przeczyło natychmiast odrzucę.
Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.
Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi.
A wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus.
Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».
(Mt 23,1 – 12)
