Kazanie w 7 rocznicę odejścia Abpa Józefa Życińskiego Sobota 10 lutego 2018 W rogito Arcybiskupa Józefa Życińskiego – krótkim kościelnym akcie notarialnym składanym w rulonie do grobu wraz z trumną – zostało zapisane, że „żył przynaglany pragnieniem służby Bogu i ludziom”. Cały tekst wklejam poniżej.
W siedem lat po odejściu Arcybiskupa Józefa, może to „przynaglenie” pozostaje ważnym albo i najważniejszym przesłaniem dla nas. Nie odkładać i nie przekładać, nie zwlekać, nie kalkulować, nie marnować czasu, nie bać się.
ROGITO ARCYBISKUPA JÓZEFA ŻYCIŃSKIEGO
Śmierć i pogrzeb świętej pamięci Arcybiskupa Józefa Mirosława Życińskiego
Dnia 10 lutego roku Pańskiego 2011,około godziny 16.00 w Casa Romana del Clero w Rzymie, przy via Traspontina 18, odszedł z tego świata do domu Ojca Niebieskiego Arcybiskup Józef Mirosław Życiński, metropolita lubelski.
Józef Życiński był jedenastym biskupem lubelskim, a drugim metropolitą tej stolicy biskupiej.
Urodził się 1 września 1948 r. w Nowej Wsi koło Piotrkowa Trybunalskiego, ochrzczony został w parafii Rozprza w Diecezji Częstochowskiej. W 1966 r. ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim i studiował w Wyższym Częstochowskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Święcenia diakonatu przyjął 19 czerwca 1971, a prezbiteratu 21 maja 1972 r. w Częstochowie. W dniu 29 września 1990 roku został mianowany przez papieża Jana Pawła II biskupem tarnowskim i 4 listopada tegoż roku przyjął w Tarnowie święcenia biskupie. 14 czerwca 1997 r. został przeniesiony na stolicę metropolitalną w Lublinie, w której objął uroczyście posługiwanie i otrzymał paliusz w dniu 29 czerwca tegoż roku. Jako arcybiskup lubelski pełnił urząd Wielkiego Kanclerza Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. W Stolicy Apostolskiej był członkiem Papieskiej Rady do Spraw Kultury i Kongregacji Wychowania Katolickiego oraz wielu rad i komisji Konferencji Episkopatu Polski.
W wyjątkowy sposób potrafił łączyć wielość i różnorodność funkcji pełnionych w Kościele i na polu naukowym. Był doktorem teologii i doktorem habilitowanym filozofii, profesorem w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II, członkiem Polskiej Akademii Nauk, Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki w Wiedniu i Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych, doktorem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie i Uniwersytetu Medycznego w Lublinie.
Żył przynaglany pragnieniem służby Bogu i ludziom w Kościele i poprzez Kościół: otwarty na wyzwania nowej ewangelizacji, na dialog ze współczesną kulturą, zatroskany o formację młodych, powołania kapłańskie i zakonne, aktywność misyjną, dialog ekumeniczny i międzyreligijny.
Wierni czuwali przy Zmarłym i modlili się za Niego w kościele pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Rzymie, Bazylice Katedralnej w Tarnowie, Bazylice Mariackiej na Górze Chełmskiej, w kościele seminaryjnym i kościele akademickim KUL, w klasztorze sióstr karmelitanek w Dysie i kaplicy Domu Biskupiego.
Pogrzeb z udziałem Prezydenta Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Bronisława Komorowskiego, odbył się w sobotę 19 lutego 2011 r. pod przewodnictwem Nuncjusza Apostolskiego w Polsce abp. Celestino Migliore przy licznym udziale duchowieństwa i wiernych.
Abp Celestino Miliore
Nuncjusz Apostolski
Biskupi Pomocniczy Archidiecezji Lubelskiej:
bp Mieczysław Cisło
bp Ryszard Karpiński
bp Artur Miziński
bp Józef Wróbel
- prałat Adam Lewandowski
Proboszcz Parafii Archikatedralnej
- kan. Maciej Staszak
Ceremoniarz Archidiecezjalny
