NIE DO ZAPOMNIENIA

Sobota 19 sierpnia 2017 Po raz ostatni Jan Paweł II kończył wizytę w Polsce dokładnie 17 lat temu, 19 sierpnia 2002 roku. Wsłuchiwałem się w Jego przesłanie, nie tylko ja czułem, że to swoisty testament, pozostawiony nam do wypełnienia. Wziąłem sobie do serca wezwanie, które chcę dziś przypomnieć:

Trzeba spojrzenia miłości, aby dostrzec obok siebie brata, który wraz z utratą pracy, dachu nad głową, możliwości godnego utrzymania rodziny, wykształcenia dzieci doznaje poczucia opuszczenia, zagubienia i beznadziei. Potrzeba «wyobraźni miłosierdzia», aby przyjść z pomocą dziecku zaniedbanemu duchowo i materialnie; aby nie odwracać się od chłopca czy dziewczyny, którzy zagubili się w świecie różnorakich uzależnień lub przestępstwa; aby nieść radę, pocieszenie, duchowe i moralne wsparcie tym, którzy podejmują wewnętrzną walkę ze złem. Potrzeba tej wyobraźni miłosierdzia wszędzie tam, gdzie ludzie w potrzebie wołają do Ojca miłosierdzia: «Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj». Oby dzięki bratniej miłości tego chleba nikomu nie brakowało! «Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią» (Mt 5, 7).

Ktoś powie, że to były tylko słowa, kremówki to konkret. Są jednak tak ważne słowa, że „gdybym zapomniał o nich, niech uschnie moja prawica a język przyschnie do podniebienia” (Ps 137).

Itinerarium

Dodaj komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.