Sobota 15 lipca 2017 Wiem, że każdy człowiek jest ważny. Trzeba bronić się przed odruchowym uznawaniem za ważnych tych ludzi, którzy są naszymi szefami, rządzącymi czy częstymi bywalcami studiów telewizyjnych.
Chrystus ominął w swoim dziele ludzi znanych i „ważnych”, dla nich był co najwyżej atrakcją, jak choćby dla Heroda domagającego się „jakiegoś cudu” (Łk 23,8-9). Ważni dla Niego byli ci ludzie, których akurat spotykał. Myślę, że dzieląc z góry ludzi na ważnych i mniej ważnych, tracimy okazję spotkania ludzi niezwykłych.
Myślimy, że mamy do czynienia tylko („tylko”) z kierowcą autobusu, ze sprzedawczynią w markecie, ze strażnikiem miejskim i może żałujemy, że nie porozmawiamy nigdy z prezydentem, prezesem banku czy kardynałem. Bardzo nieważni ludzie – rybacy, pasterze, celnicy – apostołowie, skutecznie roznieśli Ewangelię na cały świat.
Jesteśmy ważni z dwóch powodów. Najpierw z powodu więzi z Chrystusem, a po drugie z racji misji, jaką mamy do spełnienia. W obydwu przypadkach chodzi o miłość.
