ZAPIEKANKA A LA WIECZNOŚĆ

Wtorek 5 marca 2013

Miara natłoczona, utrzęsiona i opływająca, mówi wam to coś? Mniej obeznanych z Ewangelią informuję, że jest taka zachęta, wypowiedziana przez Chrystusa: „Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, natłoczoną, utrzęsioną i opływającą wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie.” (Łk 6,38). Trzy króciutkie wyjaśnienia. Miara utrzęsiona, to taka porcja ekstra, aż po brzegi, powiedzielibyśmy dzisiaj full wypas; kiedyś nasypywało się mąki do worka pod sam wierzch, potem ten worek trzęsło się i można było jeszcze dosypać. Zanadrze, to miejsce na piersi pod ubraniem, dawniej nadro (rodzaj żeński, ta nadro, słowo prawdopodobnie przywędrowało z Czech) oznaczało pierś, tam niegdyś chowano np. dokumenty, za nadrem. I trzecie wyjaśnienie, bardzo ważne, we wspomnianym zdaniu chodzi o nagrodę wieczną, Bożą odpłatę – „wsypią”, „odmierzą” (tzw. passivum theologicum) oznacza działanie Boga.

Czy dzisiaj, w czasach triumfu mamony, ktoś chce jeszcze dawać więcej niż się należy? Historia, którą przytaczam, wydarzyła się mojej młodej znajomej Sylwii i to niedawno. Opisała ją mniej więcej tak:

Wchodzę do baru na Krakowskim Przedmieściu, proszę o zapiekankę. Starsza pani obsługuje. Wydaje mi resztę i mówi “Skarbeńku, przepraszam, ale nie mam wydać, będzie bez 10 groszy, bo inaczej nie mam.” Przytaknęłam, bo cóż to zapłacić za zapiekankę 4,60 zamiast 4,50. I ta starsza pani mówi do jakiejś młodej dziewczyny, co na kuchni gotuje “Niuniu, weź tam więcej sera do tej zapiekanki daj, bo tu pani nie wydałam 10 groszy.” Uśmiechnęłam się. Po chwili pani dodaje “I weź jakąś większą tę zapiekankę, i daj dużo sera i pieczarków, bo nie mogę tych 10 groszy wydać.” –No żyć, nie umierać… -kończy Sylwia.

W wielkopostne praktyki doradzam wpisać szaleństwo hojności, takiej bezpamiętnej rozrzutności, po to, aby kiedyś otrzymać w zanadrze nieskończoną radość i jeszcze inne wieczne słodycze.