Kazanie na Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata
Niedziela 25 listopada 2012
Coraz częściej w naszej mowie religijnej pojawia się groźna paplanina. Trwa bardzo niezdrowe przeciąganie Pana Jezusa na swoją stronę. Czy Pan Jezus jest bardziej po stronie tych, którzy wykrzykują, że jest Królem Polski, czy bardziej po stronie tych, co wpinają sobie w klapę emblematy z Jego wizerunkiem? Za wszystkim kryje się szajba władzy.
Król – i my w Jego orszaku – to władza, panowanie, dominacja, zwycięstwo, laury i splendor. Za nami pokonani, wrogowie, źli ludzie. Logika podziału i niszczenia. Trzeba się strzec takich grup, które otwarcie deklarują, że „Bóg jest po naszej stronie!”
Jezus Chrystus jest Królem, którego wyśmiano. Królem, który był biczowany, opluwany, raniony cierniami na głowie, obdzierany z ubrania, wreszcie okrutnie zabity poprzez ukrzyżowanie, długa, powolna agonia na drewnianej belce.
Jezus Chrystus zaprzyjaźnił się z trędowatymi, obłąkanymi, ślepymi, złodziejami, prostytutkami, biednymi, kalekami, szaleńcami, smutnymi wdowami i zrozpaczonymi rodzicami umierających dzieci. O tym wszystkim czytamy w Ewangelii. Bo to jest sens królestwa.
Jezus Chrystus Król Wszechświata. A wszechświat to moje serce. Tu się rozgrywa bitwa między wolą pojednania a żądzą rozkazywania, między zachłannością a hojną szczodrobliwością, między nadętą pychą a ufnym upokorzeniem. Bitwa pomiędzy chłodną obojętnością a żarliwą miłością.
Tyle mamy władzy i podobieństwa do Jezusa Króla, ile w nas przebaczonych krzywd, ile zapomnianych uraz, ile wspaniałomyślnych obdarowań. Królami są zakochani, rozjemcy niosący pokój i zgodę, ci, co dzielą chleb i czekoladę, kierowcy biorący na autostopie. Tyle mamy władzy i podobieństwa do Jezusa Króla, ile w nas miłości, najgorętszej.
Kazanie dźwiękiem: www.itinerarium.pl
Liturgia słowa
(Dn 7,13-14)
Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
(Ps 93,1.2.5)
REFREN: Pan Bóg króluje, pełen majestatu
Pan króluje, oblókł się w majestat,
Pan odział się w potęgę i nią się przepasał,
tak świat utwierdził,
że się nie zachwieje.
Twój tron niewzruszony na wieki,
Ty od wieków istniejesz, Boże.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary,
Twojemu domowi przystoi świętość,
po wszystkie dni, o Panie.
(Ap 1,5-8)
Jezus Chrystus jest Świadkiem Wiernym, Pierworodnym umarłych i Władcą królów ziemi. Tym, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, i uczynił nas królestwem – kapłanami Bogu i Ojcu swojemu, Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen. Oto nadchodzi z obłokami, i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. I będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi. Tak: Amen. Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący.
(Mk 11,10)
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie; błogosławione Jego królestwo, które nadchodzi.
(J 18,33b-37)
Piłat powiedział do Jezusa: Czy Ty jesteś Królem żydowskim? Jezus odpowiedział: Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie? Piłat odparł: Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił? Odpowiedział Jezus: Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd. Piłat zatem powiedział do Niego: A więc jesteś królem? / Odpowiedział Jezus: / Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu.
