Czwartek 8 marca 2012
Jesteśmy ciągle bardzo przy ziemi. Przyziemni. Latamy po Plazach i Olimpach, Złotych Tarasach i Blue City i Promenadzie. Kolorowo, głośno, gwarno, ładnie.
Wielki Post. Żeby tak pozwolić się poderwać przez Ducha Świętego. I zacząć rozmawiać zamiast gadać. I zacząć słuchać zamiast paplać. I zacząć marzyć. W końcu powiedzieć prawdę. W końcu wznieść się.
Pokochać Boga, nie tak jak na Pasterce czy Rezurekcji, ale całym sercem i całą duszą. I pokochać człowieka. Najmocniej. Tak mocno jak siebie samego.
