Sobota 17 grudnia 2011
Kiedy jeszcze uczyłem dzieci w szkole, jedna dziewczynka zdziwiła się, że ja ksiądz jem kanapkę. W oczach dziecka uchodziło to za wysoce niezgodne z głoszeniem Ewangelii i sprawowaniem świętych czynności. Inny chłopiec kategorycznie domagał się, aby mu pokazać, co mam pod sutanną. Był niezwykle zawiedziony, kiedy pozwoliłem mu na „wizję lokalną” – „Phi! Spodnie! Dżinsy! Ja też mam podobne!”
To jeszcze pikuś, największe problemy mamy z Panem Jezusem. Jeszcze jakoś przełkniemy w klimacie bożonarodzeniowego sentymentalizmu, że Pan Jezus miał pieluszki. Gorzej jak mamy przyjąć, że w te pieluszki Pan Jezus sikał i robił kupkę, co przydarza się wszak najbardziej grzecznym dzieciom. Panu Jezusowi chyba nie wypadało …
Przypuszczam, że Pan Jezus mógł się także kłócić z rówieśnikami w dziecięcych zabawach. Jeden z apokryfów podaje, że rozeźlony Pan Jezus rzucił kamieniem w durnego kolegę z podwórka, ale – nie bójcie się – apokryfów Kościół nie uznał za księgi objawione!
W początkach chrześcijaństwa za jedną z większych herezji uznawano brak wiary w pełne człowieczeństwo Jezusa. I niestety tej herezji nie udało się wyplenić do dziś. Przypuszczam, że większość chrześcijan do dziś, nie do końca wierzy w to, że Jezus był zwykłym (choć także niezwykłym) człowiekiem. Ewangelia, którą dziś czytam stara się dowieść, że Azor (hm, tak właśnie Azor!) i Eliud, to przodkowie Jezusa, podobnie jak Stanisław i Jadwiga w naszych rodowodach. Dowodzi, że Jezus był człowiekiem.
To dowodzenie jest bardzo ważne dla wiary. Bo tylko człowiek, który jako dziecko sikał w pieluchy (o ile wówczas były pieluchy) i robił wszystkie inne ludzkie rzeczy, może nas zbawić. I tylko człowiek, który jako dziecko sikał w pieluchy mógł bezgranicznie kochać i dowieść, że przez ludzką miłość (która jest też miłością boską) można złapać szczęście za nogi. I jeszcze zdobyć życie wieczne!
Tak, tak, bez sikania w pieluszki i kichania w czasie kataru, nie ma miłości, nie ma zbawienia. Tak jak bez Azora, Eliuda, Stanisława i Jadwigi w rodowodach. Dobrze, że sikaliśmy w pieluchy i że miewamy katar. Możemy się zbawić!
LITURGIA SŁOWA
(Rdz 49,2.8-10)
Jakub zwołał swoich synów i powiedział do nich: Zbierzcie się i słuchajcie, synowie Jakuba, słuchajcie Izraela, ojca waszego! Judo, ciebie sławić będą bracia twoi, twoja bowiem ręka na karku twych wrogów! Synowie twego ojca będą ci oddawać pokłon! Judo, młody lwie, na zdobyczy róść będziesz, mój synu: jak lew czai się, gotuje do skoku, do lwicy podobny – któż się ośmieli go drażnić? Nie zostanie odjęte berło od Judy ani laska pasterska spośród kolan jego, aż przyjdzie ten, do którego ono należy, i zdobędzie posłuch u narodów!
(Ps 72,1-4.7-8.17)
REFREN: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie
Boże, przekaż Twój sąd Królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.
Niech góry przyniosą pokój ludowi,
a wzgórza sprawiedliwość.
Otoczy opieką ubogich z ludu,
będzie ratował dzieci biedaków.
Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość
i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza,
od Rzeki aż po krańce ziemi.
Niech Jego imię trwa na wieki,
jak długo świeci słońce, niech trwa Jego imię.
Niech Jego imieniem wzajemnie się błogosławią,
niech wszystkie narody ziemi życzą Mu szczęścia.
Mądrości Najwyższego, która urządzasz wszystko mocno i łagodnie, przyjdź i naucz nas drogi roztropności.
(Mt 1,1-17)
Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Ezrona; Ezron ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida. Dawid był ojcem Salomona, a matką była /dawna/ żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego. Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Tak więc w całości od Abrahama do Dawida jest czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń.
