Drugiego kwietnia dwa tysiące piątego roku, o dwudziestej pierwszej trzydzieści siedem, przestało bić serce Jana Pawła II. Serce, które promieniowało na wielu ludzi wiarą, pokojem, nadzieją, zrozumieniem i miłością. Tak wiele otrzymaliśmy od Niego.
Wielu z nas zastanawia się jak to dziedzictwo kontynuować. Zgłaszam pomysł, jeden z wielu możliwych.
Kiedy Jego serce przestało bić, pora na ciebie.
Pora na nas i na nasze serca.
Na początek niech to będzie godzina.
Godzina twojego serca.
Godzina ofiarowana świadomie sprawom i dziełom, na których zależało Janowi Pawłowi II i które On realizował.
Może to być godzina modlitwy. Raz w tygodniu, albo raz w miesiącu.
Może to być godzina solidarności, poświęcona zaangażowaniu na rzecz innych.
Może to być godzina ofiarowana twojej rodzinie, kiedy szczególnie zwrócisz uwagę na swoich najbliższych.
Może to być godzina służby, gdy włączysz się w wolontariat, oddając swoje ręce i serce potrzebującym.
Może to być godzina poświęcona Ojczyźnie, ważnym sprawom publicznym lub narodowym.
Niech twoje serce ma godzinę, w której będzie biło rytmem Jana Pawła II. W ten sposób Jego duch żył będzie w nas – pokoleniu Jana Pawła II.
