kazanie na święta obrzezania i ofiarowania Jezusa – 2 lutego 2005
Dziś mamy jedno z najbardziej żydowskich świąt w chrześcijaństwie. Tak żydowskie, że nawet subtelni antysemici powinni wnioskować do Watykanu o retusze liturgiczne.
Jezus otrzymuje znamię Żyda. Zostaje mu obrzezany (odcięty specjalnym rytualnym nożem), fragment napletka. Tak jak każdemu żydowskiemu chłopakowi. Od tej pory wiadomo, że to Żyd. I można od tej pory było mówić do Jezusa: Ty Żydzie! Takie miano zresztą odnotowuje Ewangelia.
Nie wiem czemu Ewangelia w dniu dzisiejszym czytana jest od wersetu 22 (Łk 2, 22-40), ja czytam ją od wersetu 21. Jezus został obrzezany. Sens jest tłumaczony w Księdze Rodzaju: 17,10-14. Święta Obrzezania nie ma w liturgii Kościoła (wypadałoby 1 stycznia, stosując datację odpowiadającą przepisom z 12 rozdziału Księgi Kapłańskiej), w różańcu (tajemnice radosne), po trzeciej tajemnicy (Narodzenie Chrystusa) jest od razu Ofiarowanie (czwarta), a potem zupełnie mało istotna historyjka z zagubieniem dwunastolatka w ogromnym tłumie pielgrzymów w Jerozolimie, przeobrażona w piątą tajemnicę radosną.
Obrzezanie i następujące po nim ofiarowanie (jako pierworodnego) są istotną częścią, całkowitego zjednoczenia Chrystusa z człowiekiem. Przyjęciem losu ludzkiego w całej rozciągłości. Bez tego totalnego zjednoczenia z naturą ludzką, nie moglibyśmy być zbawieni. On stał się jednym z nas, abyśmy my mogli być córkami i synami samego Boga, byśmy mieli udział w Jego boskiej naturze. A Jego stawanie się człowiekiem to także obrzezanie i ofiarowanie.
Przy okazji polecam wstrząsającą lekturę „Ja tego Żyda znam! Szantażowanie Żydów w Warszawie 1939-1945”, autorstwa prof. Jana Grabowskiego. Udokumentowana historia Polaków zarabiających w czasie okupacji na straszeniu Żydów możliwością oddania ich w ręce gestapo. Relacja Żydówki: „Był to młody, może 18-letni chłopak. Niedobrze mu z oczu patrzyło. Postanowiłam więc, że wejdę do kościoła. Nie oglądam się, ale czuję jego wzrok. Siadam w ławce, on obok mnie. Pani jest Żydówką – mówi do mnie. Idziemy do gestapo…”
To też prawda.
