Zastanawiające, ale ludzi wierzących od niewierzących nie odróżnia wcale przedmiot ich wiary/niewiary.
Wiara/niewiara jest pewną strukturą osoby, jej kształtem.
Najpierw wiara jest sposobem widzenia. Wierzyć, to widzieć więcej i dalej. Perspektywa widzenia w wierze ujawnia inne horyzonty, przestrzenie i określa inną dal. Kapitalne znaczenie ma zupełnie inne miejsce człowieka, widzianego w wierze.
Wiara to także sposób działania osoby. W świato-obrazie wiary jest miejsce na inne działanie. O ile oczywiście działanie wspierane jest odwagą.
To, co ujrzysz jest warte dokonania, spełnienia, zdziałania. Do tego potrzebna jest odwaga, ryzyko, hazard, zaufanie. Zdolność ryzyka w sytuacji: idziesz – nie idziesz, za światłem wiary.
Dzięki wierze osoba przechodzi kolejne fazy rozwoju. Wiara jest tą siłą, która objawia osobę. Larwy stają się pięknymi motylami. Jednostki – osobami.
Wierzysz, inaczej patrzysz i oceniasz. Wierzysz – inaczej działasz. Wierzysz – dojrzewasz i spełniasz się.
Gdybyś miał wiarę jak miniaturowe ziarenko gorczycy.