Pamiętaj, że ideałem życiowym nie jest brak wrogów czy ludzi niechętnych ci. Tym bardziej tak zwany święty spokój czy sielanka. W gruncie rzeczy idąc własną drogą zawsze znajdziesz krytyków, prześmiewców, ironistów, złośliwców i zajadłych wrogów.
I co z tego? Masz ich tylko miłować, nie zaś unikać czy dążyć za wszelką cenę aby ich nie było. Wrogowie są częścią naszego życia.
Dobrym przykładem jest Chrystus. Nie miał zbyt wielu przyjaciół, może jednego wiernego – Jana, i kilka przyjaciółek, z których najwierniejszą była Magdalena, bo zawędrowała za Nim aż pod krzyż. Reszta to hultaje i wrogowie. Wrogami byli faryzeusze, saduceusze, uczeni w Piśmie, starszyzna, kapłani, żydowska arystokracja z Herodem na czele, Sanhedryn, okupanci z otoczenia Piłata, wreszcie podjudzany tłum.
Ideałem życiowym jest na pewno miłość. A weryfikuje się w zetknięciu z wrogami.
