Kazanie na niedzielę 4 sierpnia 2024
ПРО ЛЮБОВ І ВІЧНІСТЬ
Проповідь на неділю 4 серпня 2024 року
Kiedy ostatni raz myśleliście o życiu wiecznym? O śmierci myślimy częściej, choćby przy okazji pogrzebów, ale o życiu wiecznym?
Nie zachęcam, aby powrócić do średniowiecznej mantry Memento Mori (Pamiętaj o śmierci), ale z pełnym przekonaniem nawołuję, abyśmy pamiętali o Życiu Wiecznym. W czytanej dziś Ewangelii Jezusowi nie udało się przebić z nowiną o życiu wiecznym do słuchaczy pochłoniętych smakiem niedawno rozmnożonego chleba. Tym bardziej ja nie pretenduję do tego, zwłaszcza, że dziś mamy do wyboru tyle fantastycznych smaków i jeszcze więcej obrazów, kierujących nasze myśli w każdą inną stronę oprócz wieczności.
A jednak zachęcam, pamiętajcie o Życiu Wiecznym. Cokolwiek pomyślicie, powiecie lub zrobicie z miłości, prowadzi do Życia Wiecznego. Taka maksyma ukuła mi się na koniec kazania – Im więcej Miłości tym więcej Wieczności.
Ewangelia
Коли ви востаннє думали про вічне життя? Про смерть ми думаємо частіше, хоча б на похоронах, а про життя вічне?
Я не закликаю нас повертатися до середньовічної мантри Memento Mori (Пам’ятай про смерть), але я впевнено закликаю нас пам’ятати про Життя Вічне. У сьогоднішньому євангельському читанні Ісус не зміг прорватися з новиною про вічне життя до аудиторії, поглиненої смаком щойно помноженого хліба. Ще менше я претендую на це, тим більше, що сьогодні ми маємо так багато фантастичних смаків на вибір і ще більше образів, які скеровують наші думки в будь-якому напрямку, окрім вічності.
І все ж заохочую вас: пам’ятайте про вічне життя. Все, що ви думаєте, говорите чи робите з любові, веде до Вічного Життя. Це була максима, яку я сформулював наприкінці проповіді: “Чим більше любові, тим більше вічності”.
Євангеліє
Kiedy ludzie z tłumu zauważyli, że na brzegu jeziora nie ma Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli do łodzi, dotarli do Kafarnaum i tam szukali Jezusa. Gdy zaś odnaleźli Go na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: «Rabbi, kiedy tu przybyłeś?»
W odpowiedzi rzekł im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta. Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec».
Oni zaś rzekli do Niego: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?»
Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: «Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał».
Rzekli do Niego: «Jaki więc Ty uczynisz znak, abyśmy go zobaczyli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”».
Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu».
Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze ten chleb!»
Odpowiedział im Jezus: «Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie».
(J 6, 24 – 35)
