Piątek 17 marca 2023
Zaproszony zostałem na spotkanie towarzyskie, w pewnym momencie gospodyni zdecydowanie przerwała bratu: Przestań w końcu gadać i albo powiedz coś albo już milcz!
A ów pan miał o czym gadać, obracał się w kręgu artystów, dziennikarzy, ludzi kultury, znał wszystkie ważne postaci w mieście. Z poczuciem wyższości zaczynał: A wiecie, że … Oczywiście nie wiedzieliśmy, o czym znakomicie wiedział tenże pan i wykorzystywał swoją przewagę wiedzy, aby zdumieć nas kolejną nowinkę. Po kontrze ze strony siostry zamknął się jednak na kilka minut, po czym włączył się w rozmowę.
Najpierw mówił o wojnie w Ukrainie, że to temat „spadający” w świecie kultury, przegadany na różne sposoby, przetrawiony i już nudny, bo ile można. Potem podzielił się refleksją, że część światka artystycznego żyje i mówi tak, jakby wojna już się skończyła, a część zeszła na pozycję kibiców, życzą dobrze Ukrainie, coś tam wiedzą, nie za dużo ale zawsze coś, nie chcą jednak angażować się w „tę rozróbę”. Wreszcie powiedział, że widzi zmianę u ludzi, chętnie się spotykają, mniej mówią o pieniądzach, a zdarza się, że pojawiają się wątki o honorze, przyzwoitości i solidarności.
Dalej też były poważne kwestie, już nie wymieniam. Miałem jednak cudowne uczucie, że nie gadamy, ale rozmawiamy. Reprymenda siostry artysty, przestań gadać, zacznij mówić, podziałała.
Na koniec, zabawnie zapytam, mieliście czasem ochotę w czasie kazania krzyknąć w stronę ambony – Przestań gadać, powiedz coś w końcu!
