O PRZENOSZENIU KOBIETY PRZEZ RZEKĘ

Wielki Czwartek 1 kwietnia 2021

Historia dwóch mnichów jest znana, przytaczam ją z kilkoma przesłaniami. Dwóch zatem mnichów, starszy i młodszy, żyło razem w eremie ze swoistymi regułami. Jedną z nich była zasada milczenia za dnia, drugą nie dotykanie żadnej kobiety. Zdarzyło się, że wędrowali razem przez góry i stanęli nad rwącą rzeką. A tam na brzegu stała piękna, młoda kobieta, w wytwornym stroju, prosząca o pomoc w przeprawie na drugi brzeg.

Młodszy mnich zmierzył kobietę ostrym wzrokiem i szybko sforsował rzekę na drugi brzeg. Starszy przystanął, po czym wsadził panią na plecy i przeniósł bezpiecznie przez nurt, postawił na ziemi, kobieta poszła w swoją stronę, mnich w swoją.

Kiedy bracia mnisi szli dalej, młodszy łypał oczyma na starszego, jakby domagał się wyjaśnienia czy wręcz przyznania do winy. Ale starszy mnich milczał, błądził jedynie zachwyconym wzrokiem po drzewach, górach i dolinach. W młodym mnichu zaś wszystko się gotowało, wytrzymał tydzień i wreszcie wypalił jednego dnia po zachodzie słońca:

– Dlaczego nic nie mówisz o tej kobiecie???

– O jakiej kobiecie? – odparł zdziwiony starszy.

– O jakiej? O tej, którą wbrew naszym świętym zasadom przeniosłeś tydzień temu przez rzekę! Przecież ona dotykała udami twoich bioder, rękami trzymała cię za szyję, i jeśli dobrze widziałem, przytulała się twarzą do twojej głowy! Złamałeś święta zasadę nie wiadomo dla kogo! Jak mogłeś?

– Hm, bracie – odparł starszy mnich – ja tę kobietę zostawił na brzegu rzeki tydzień temu, a jak słyszę, ty nadal ją niesiesz.

Przesłań jest kilka z tej historii. Najpierwsze takie, że dla miłości warto łamać wszystkie zasady. I dla przyzwoitości także. Drugie, że miłość daje wolność. Trzecie, że nie wolno taszczyć ze sobą złych wspomnień, porażek, urazów, grzechów i smutków, trzeba je zostawiać na brzegu i iść dalej. Czwarte, że zawsze należy pomagać innym, przenosić ich. Piąte, że trzeba rozumieć innych, kiedy maja jakiś problem. Szóste, że nie ma zbyt głębokich rzek, aby kogoś przenieść. No, sześć przesłań wymyśliłem, a ja lubię siódemki. To siódme przesłanie jest takie – nie ma zbyt ciężkich kobiet, nie ma zbyt ciężkich mężczyzn także.

Itinerarium

Dodaj komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.