Niemrawe wyrazy oburzenia i protestu płynące z Polski i Unii Europejskiej wobec wydarzeń na Białorusi, jeszcze raz potwierdzają schyłek tzw. Wolnego Świata. Zachód – wraz z Polską – jest w stanie przehandlować wszystko, tak dzieje się od przynajmniej 30 lat.
Handel z Chinami jest intratnym interesem dla Zachodu, dlatego tamtejsi komuniści nie muszą obawiać się jakichś większych sankcji za eksterminację Ujgurów czy stłamszenie Tybetu, prześladowanie podziemnego Kościoła i całkowite ograniczenie praw człowieka. Z racji gazu i ropy, Rosja mogła bezkarnie zdusić dążenie do niepodległości w Czeczenii, mogła odebrać (2008) Gruzji dwie prowincje a potem Ukrainie Krym i Donbas.
Przyzwoitość nakazywałaby nie siadać razem do stołu z bandytami i mordercami, ale ta zasada przestała obowiązywać w polityce. Jeśli jest do zrobienia dobry interes, zasady, prawa człowieka idą w kąt.
Patrzę od lat na gry polityczne, rozumiem ich mechanizmy choć zupełnie nie akceptuję, wiem że ich skutkiem są nieszczęścia narodów i wielu ludzi, rodzin, dzieci.
Osiemnaście lat temu, w Toronto, w czasie Światowego Dnia Młodzieży św. Jan Paweł II zostawił przesłanie, skierowane do ludzi młodych, może jeszcze trzeba czasu, aby się spełniło:
Nadzieja, jaką żywi ludzkość żyjąca pośród licznych niesprawiedliwości i cierpień, to nadzieja na nową cywilizację — pod znakiem wolności i pokoju. Jednakże do takiego przedsięwzięcia potrzeba nowego pokolenia budowniczych, którzy — powodowani potrzebą autentycznej miłości, a nie strachem czy przemocą — potrafią, kładąc kamień na kamieniu, wznosić w mieście ludzkim miasto Boże.
Drodzy młodzi, pozwólcie, że podzielę się z wami swoją nadzieją: tymi «budowniczymi» macie być wy. Wy jesteście mężczyznami i kobietami jutra, w waszych sercach i w waszych rękach złożona jest przyszłość. Wam Bóg powierza trudne, ale wzniosłe zadanie współpracowania z Nim przy budowaniu cywilizacji miłości.
