Pokój zostawiam wam. Wyjmuję to zdanie z dzisiejszej Ewangelii, bo nie cenimy pokoju w jakim my Polacy żyjemy od lat.
Wczorajszy dzień spędziłem z kilkoma młodymi ludźmi, którzy szukają schronienia w Polsce. Trzech przybyło z Afganistanu, dużą część trasy przebyli pieszo przez Iran, Turcję, Bałkany i Słowację. Jeden pochodzi z Pakistanu, inny z Libanu, następny ze Strefy Gazy (Palestyńczyk), jeszcze jeden ze Sri Lanki (dawny Cejlon). We wszystkich tych krajach trwają wojny lub krwawe konflikty. Pokój jest tam marzeniem, na razie nieosiągalnym. Codzienność wypełniona jest zamachami, bombami, dźwiękami alarmowych syren. Śmierć jest loterią w której codziennie można przegrać życie.
Bogu dzięki, żyjemy w pokoju, bezpieczni. Bogu dzięki. Naprawdę mamy za co Bogu dziękować.
PS. Zdjęcie ilustracyjne – ludzie, których spotkałem starają się w Polsce o status uchodźcy, oby się im powiodło.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.
Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.
A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie». (J 14,23 – 29)
