Z martwych wstanie. Celowo piszę, że z martwych i wstanie. Piszę tak, bo „zmartwychwstanie” trochę ukrywa fakt śmierci (martwy będę) i rozmywa drugi fakt „powstania” ze śmierci. W Credo, choćby wczoraj odmawianym, na samym końcu jest ta wiara – „wierzę w ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.”
Z tej wiary trzy rzeczy wynikają, którymi dzielę się z wami na zakończenie Świąt Wielkanocnych (wczoraj w liturgii) i początek nowego tygodnia. Pierwsza – skoro Jezus powstał z martwych wszystko jest możliwe, to rzecz ważna dla zniechęconych i wątpiących. Druga – nie szkoda życia, warto je oddawać i poświęcać, wcale go nie tracimy, to jest ważne dla obojętnych i nieczułych. Trzecia – mamy najlepszy powód do radości, nasz los się nie kończy na śmierci.
