Kazanie na 22 Niedzielę Zwykłą 2 września 2018 
Bez wątpienia można czytać dzisiejszą Ewangelię, jako krytykę duchowieństwa współczesnego Jezusowi, skupionego na przestrzeganiu form kultu i zewnętrznych zachowań. Taki typ religijności jest prosty do realizacji i kontroli – umyć ręce, kubki jak kiedyś, czy klęknąć w odpowiednim momencie i we właściwą sobotę zanieść jajka do poświęcenia, jak dzisiaj. Jezus wskazuje, że to, co istotne dokonuje się jednak wewnątrz ludzkiego serca. A duchowieństwo ma dawać przykład, że taka jest hierarchia wartości, najpierw to, co wewnątrz, potem tradycje i rytuały.
Obejrzałem zwiastun filmu Smarzowskiego „Kler”, zrealizowanego wedle znanego schematu „korek, worek i rozporek”, czyli krytyki duchowieństwa za pijaństwo, rozwiązłość seksualną i chciwość pieniędzy. Film pojawi się w kinach pod koniec września i zapewne zapełni sale kinowe. I pewnie pojawi się dominujący ton komentarzy – „Wreszcie ktoś powiedział prawdę o księżach!” (a raczej o klerze czy czarnych). „Ptaki ciernistych krzewów”, australijski serial o miłości księdza i pięknej Meggie Cleary, z lat 80-tych ub. wieku, to błahostka przy „Klerze” (choć warta obejrzenia). Trochę później świat katolicki zadrżał przy „Ostatnim kuszeniu Chrystusa”, gdzie znakomity reżyser Martin Scorsese, sugerował intymną więź Jezusa z Marią Magdaleną.
W zwiastunie „Kleru” rozbawił mnie mało inteligentny passus, wygłoszony przez jednego z księży- aktorów: „Oto wielka tajemnica wiary, złoto i dolary!” Fraza ta była dobra jakieś 25 lat temu, od czasu unii z Europą, euro jest bardziej popularne w Polsce. Coraz częściej reżyserzy robią filmy, które powinny odnieść sukces finansowy, „Kler” zarobi miliony dla reżysera i kolporterów. Dzisiaj film – ale i teatr i książka – nie muszą być dobre czy prawdziwe, muszą się sprzedać.
Proszę mnie nie podejrzewać, że uważam „Kler” za zły film, nie oglądałem go. Zwiastun, który oglądałem, jest prostacki, ale może taki być musi, aby zgarnąć jak największą publikę.
Sam jestem przedstawicielem kleru i podobnie jak inni księża nie jestem wolny od słabości. Czy to coś nowego? Ewangelia nie ukrywa, że Judasz był zdrajcą, Piotr tchórzem a reszta Apostołów zwiała spod krzyża. Św. Paweł apelował w swoich listach, że „biskup powinien być mężem jednej żony”, co w świecie zdominowanym przez poligamię brzmiało rewolucyjnie.
Ewangelia dzisiejsza wzywa, abyśmy spojrzeli w swoje serca. Abyśmy tutaj odnaleźli żywego Chrystusa i przez gorącą miłość do Niego i ludzi, zdobyli życie wieczne.
LITURGIA SŁOWA
U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.
Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?»
Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji».
Potem przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego: «Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym».
(Mk 7,1 – 23)
