A KIEDY Z TRUMNY BRYKNĘ WESOŁO

Kazanie na 2 kwietnia 2018 13-tą rocznicę O z martwych wstaniu Chrystusa wiem, relacje świadków (zapisane w Ewangelii) przekonują mnie. W swoje z martwych wstanie wierzę, ale też i domyślam się. Domyślam się z tego, co widziałem, słyszałem i przeżyłem.

Syn Karola, emerytowanego porucznika wojska polskiego  i Emilii Kaczorowskiej, gospodyni domowej, głosił proste przesłanie o wolności, godności ludzi i braterskiej solidarności. Jego słowa odmieniły historię w najwyższym stopniu w ostatnich stu latach. Ja te słowa słyszałem, widziałem tego człowieka w akcji. Widziałem Mur Berliński, z wieżami strażników, drutem kolczastym na kilka metrów, enerdowskich pograniczników z wilczurami. I widziałem jak ten Mur rozpadł się w kilka godzin. Żyłem w czasach, kiedy nie było wolnej Polski, na mapach nie rysowano Litwy, Łotwy, Ukrainy i Gruzji, był tylko Związek Radziecki. Teraz mam przyjaciół w wolnym Tbilisi, we Lwowie, Rydze i Mejszagole (pod Wilnem) i w innych. Stałem w kolejkach po papier toaletowy i żyletki do golenia w smutnym peerelu, teraz żyję w wolnej Ojczyźnie (w której nie wszystko mi się podoba).

Syn Karola, emerytowanego porucznika wojska polskiego  i Emilii Kaczorowskiej, gospodyni domowej, głosił proste przesłanie o wolności, godności ludzi i braterskiej solidarności. Jego słowa odmieniły historię w najwyższym stopniu w ostatnich stu latach. Piszę o świętym Janie Pawle II, w 13-tą rocznicę Jego przejścia do życia wiecznego. Jego słowa miały inną moc, Moc Tego, Który z martwych powstał. Tego się domyślam.

Domyślam się, że Ten, który powstał z martwych, żyje i działa. Domyślam się, że działał w Janie Pawle II. Z radością domyślam się, że i ja z trumny bryknę w nieskończone już życie i krzyknę: „A nie pisałem w Itinerarium? Słusznie się domyślałem!”