Środa 7 marca 2018 Herod, bohater dzisiejszego wpisu, jest żałosnym błaznem. Zadziwiające, że do dziś takie postaci mają wpływ na historię. Pisałem już kiedyś, że w świetnej ekranizacji musicalu „Jesus Christ Superstar”, Herod domagający się cudu od Jezusa, zachęca Go, żeby przeszedł po lustrze wody w jego basenie, skoro – ponoć –udało Mu się to na jeziorze.
Herod jest smutnym patronem tych wszystkich, których wiara uzależniona jest od cudów a przynajmniej od dziwactw. Nie chodzi im o zbawienie, życie wieczne, ale o jakąś sensację. Takich ludzi jest zadziwiająco dużo, o czym świadczą tłumy zbiegające się na wieść o Matce Bożej objawiającej się – dla przykładu – na pniu lipy (Międzyrzecz, bodaj 5 lat temu).
Prawdziwym cudem naszej wiary jest to, że obywa się bez cudów. Bogu dzięki!
Ps. Na marcowe dni Wielkiego Postu proponuję, abyśmy przyjrzeli się ludziom, którzy pojawiają się wokół Chrystusa w ostatnich dniach Jego życia. Ewangelie wyliczają w sumie kilkadziesiąt osób, niektóre są powszechnie znane (Piłat, Judasz, Maria), inne są na drugim czy trzecim planie, są też grupy – „tłum”, „naród”. Duchowieństwo, politycy, inteligencja, kompani Jezusa, Jego rodzina, znajomi, przypadkowi ludzie, tchórze, błazny, cała galeria.
Wczytując się w ich zachowania i słowa, odnajdziemy – pomimo upływu prawie dwóch tysięcy lat – postawy bardzo podobne do współczesnych. Co więcej, myślę, że możemy też dowiedzieć się czegoś o sobie. Zaprezentuję 24 postaci i grupy ludzi do 28 marca włącznie, z wyjątkiem niedziel i Triduum Paschalnego (29-31 marca).
Na widok Jezusa Herod bardzo się ucieszył. Od dawna bowiem chciał Go ujrzeć, ponieważ słyszał o Nim i spodziewał się, że zobaczy jaki znak, zdziałany przez Niego. Zasypał Go też wieloma pytaniami, lecz Jezus nic mu nie odpowiedział. Arcykapłani zaś i uczeni w Piśmie stali i gwałtownie Go oskarżali. Wówczas wzgardził Nim Herod wraz ze swoją strażą; na pośmiewisko kazał ubrać Go w lśniący płaszcz i odesłał do Piłata. W tym dniu Herod i Piłat stali się przyjaciółmi. Przedtem bowiem żyli z sobą w nieprzyjaźni. (Łk 23,8-12)
