Czwartek 24 sierpnia 2017 Dawna tradycja duchowa podpowiada, że wewnętrzną więź z Bogiem można podtrzymywać „żując” wersety z Pisma. Poprzez żucie rozumie się częste powtarzanie jakiejś głębokiej frazy, tak by stała się naszą tkanką duchową, częścią naszej wyobraźni, uczuć i pragnień.
Bardzo polecam wers z psalmu 103,8, dla mnie obrazujący autoportret Boga. Miłosierny jest Pan i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Miłosierny jest Pan i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy. Miłosierny. Miłosierny i łaskawy. Nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Przy czym, co jest istotne, wcale nie chodzi tu o oderwaną od życia medytację. Kiedy nasiąkamy obrazem miłosiernego, łaskawego i cierpliwego Boga, Jego natura udziela nam się. Miłosierdzie, łaskawość, cierpliwość i pohamowanie od gniewu stają się treścią naszych biografii.
