CO TERAZ ROBI PAN JEZUS?

Kazanie na 6 Niedzielę Wielkanocną 1 maja 2016 Co teraz robi Pan Jezus? Z Credo, które dziś wyznamy wynika, że siedzi po prawicy Ojca. Siedzi i czeka, żeby powtórnie do nas przyjść. Wyrecytujemy: pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał trzeciego dnia, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych. Proste obrazy podpowiadają nam śmierć Pana Jezusa (krzyż), zmartwychwstanie (odwalony kamień), a teraz tron, na którym On siedzi i czeka, żeby powtórnie zacząć działać (sądzić). Aż się ciśnie lekko obrazoburcze: „siedzi i nic nie robi”, siedzi i czeka.

Nasza wyobraźnia szwankuje, nie bardzo wiedząc jak ma sobie przedstawić teraz aktywność Pana Jezusa. Przecież nie może tak sobie bezczynnie siedzieć na tronie i czekać aż „przyjdzie w chwale sądzić”. No to co teraz robi Pan Jezus?

Precyzyjnie nie powiem, bo nie mam stałych łączy z niebem. Mam za to dobry zasięg na ziemi. I to jest tak, że obecnie siedzi na polskich majówkach z grillem, wszędzie tam, gdzie ludzie zbliżają się do siebie, żartują, cieszą się świeżym powietrzem i coraz bardziej zaprzyjaźniają. Zawstydzony odchodzi jak promile we krwi wzbudzają złość, głupotę i przekleństwa. Pan Jezus chodzi po szpitalach, od sali do sali, przytula mocno cierpiących i bierze za rękę tych, co już przechodzą tam, gdzie i On jest w tajemniczy sposób. Zagląda do cel więziennych, zwłaszcza do tych z napisem „Dożywocie”, i mówi „Nie jesteś sam!”. Przysiada się do ludzi bez domu, którzy zanocowali na klatce schodowej lub w opuszczonej altance na działkach i spokojnie przypomina, że w „domu mojego Ojca jest mieszkań wiele”, a wille i apartamenty to stan przejściowy. Kobiecie co została sama po dawnej wielkiej miłości odświeża prawdę, że „miłość wszystko przetrzyma”, a zakochanym co czują tylko pachnący majowy bez żartem uświadamia, że bez to tylko bez. I że miłość jest największa a bez niej wszystko to cymbał brzmiący.

LITURGIA S ŁOWA

Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie. (J 14,23-29)
(Dz 15,1-2.22-29)
Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci wAntiochii: Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni. Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich uda się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do Apostołów i starszych. Wtedy Apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabas, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem. Posłali przez nich pismo tej treści: Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swe życie. Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam ustnie to samo. Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!

(Ps 67,2-3.5.8)
REFREN: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi,
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę,
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.

Niech się narody cieszą i weselą,
że rządzisz ludami sprawiedliwie
i kierujesz narodami na ziemi.
Niech nam Bóg błogosławi,
niech się Go boją wszystkie krańce ziemi.

(Ap 21,10-14.22-23)
Uniósł mnie anioł w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte – Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga. źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu: Miało ono mur wielki a wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach – dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu pokoleń synów Izraela. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Baranka. A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego świątynią jest Pan, Bóg wszechmogący oraz Baranek. I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą – Baranek.

(J 14,23)
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy.

 

Itinerarium

Dodaj komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.