PRAWDA O NASZYCH LĘKACH W SREBERKACH

Kazanie na 3 Niedzielę  Adwentu 13 grudnia 2015 Dziwią mnie tłumy, które szły za Janem Chrzcicielem. Kazał im oddawać połowę garderoby i żywności, wzywał, aby nie kraść i nie krzywdzić, mówił rzeczy trudne i wymagające, a szły za nim tłumy.

Co mówił Jan? Prawdę, a oni byli głodni prawdy. Przyjmowali ją, zmieniali życie, wreszcie otworzyli się na samego Boga.

Obawiam się, że te Święta, jak i wiele innych wymiarów naszej wiary, mogą być puste i powierzchowne, ponieważ nie chcemy prawdy. Nie chodzi o to, że od czasu do czasu skłamiemy, dla wygody czy ze strachu, choć to także źle.

Prawda podstawowa której nie chcemy, to ta, że jesteśmy biedni, nędzni i krusi i że tylko Bóg może nas uratować, ocalić z bezsensownego przemijania, wybawić od śmierci i niebytu. Boże Narodzenie (ale i inne kwestie wiary) traktujemy miło i dekoracyjnie. Choinki, dwanaście potraw, prezenty, kolędy to sreberka w które chcemy owinąć nasze lęki, drżenia, nasz rozpad i umieranie. Przed nimi chowamy się w wyglancowane galerie, klimatyzowane auta i śliczne ubrania, choć i tak powyciąga nas stąd nieuchronny koniec.

Bez tej prawdy, prawdy o naszej niemocy, wątłości, nędzy i kruchości, nie ma miejsca na przyjście Zbawiciela, Tego Jedynego, który może nas ocalić. A po to właśnie stał się człowiekiem i narodził w Betlejem.

LITURGIA SŁOWA

Gdy Jan nauczał nad Jordanem, pytały go tłumy: Cóż więc mamy czynić? On im odpowiadał: Kto ma dwie suknie, niech [jedną] da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni. Przychodzili także celnicy, żeby przyjąć chrzest, i pytali go: Nauczycielu, co mamy czynić? On im odpowiadał: Nie pobierajcie nic więcej ponad to, ile wam wyznaczono. Pytali go też i żołnierze: A my, co mamy czynić? On im odpowiadał: Nad nikim się nie znęcajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na swoim żołdzie. Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym. Wiele też innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę.

(Łk 3,10-18)

(So 3,14-18a)
Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela: król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz już bała się złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce! Pan, twój Bóg jest pośród ciebie, Mocarz – On zbawi, uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, (jak w dniu uroczystego święta).

(Ps: Iz 12,2-6)
REFREN: Głośmy z weselem, Bóg jest między nami.

Oto Bóg jest moim zbawieniem,
będę miał ufność i bać się nie będę.
Bo Pan jest moją mocą i pieśnią,
On stał się dla mnie zbawieniem.

Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia,
dajcie poznać Jego dzieła między narodami,
przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego.

Śpiewajcie Panu, bo uczynił wzniosłe rzeczy,
niech to będzie wiadome po całej ziemi.
Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu,
bo wielki jest pośród ciebie, Święty Izraela.

(Flp 4,4-7)
Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko! O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.

(Iz 61,1)
Duch Pana Boga nade mną, posłał mnie głosić dobrą nowinę ubogim.