WIERZĄCY BEZ WIARY

Piątek 5 grudnia 2014

Historyczny Adwent, odnotowany w Ewangelii przyniósł wiele zmian, większość „niewiarygodnych”. Cudowne macierzyństwa Elżbiety i Marii, odmiana losu ludzi skazanych zdawałoby się na nieodwracalne nieszczęścia, jak choćby wspomniani dziś dwaj niewidomi, odzyskujący wzrok.

Co było przyczyną tych zmian i cudów? Odpowiedź jest prosta, banalna, nie do przyjęcia – wiara. Wiara jest najbardziej zagubioną przez nas siłą, zdolną odmieniać nasze życie i losy historii. Myślę, niestety, że wiara jest coraz bardziej obca chrześcijanom. Wielu z nas żyje, jakby jej nie potrzebowało, zdając się na mechaniczne zachowania religijne – znak krzyża, przyjmowanie (zwracam uwagę na bierność – przyjmowanie) sakramentów, odmawianie określonych modlitw czy wręcz praktyki magiczne – dotykanie figurek, recytowanie dziwacznych łańcuszków, itd. To wszystko bez wiary nie ma sensu ani mocy.

Maria stała się Matką Boga, dzięki wierze – „Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane ci od Pana” (Łk 1,45). Która uwierzyłaś! Niewidomi z dzisiejszej Ewangelii przejrzeli, bo uwierzyli.  Bo uwierzyli! Nic więcej. Tak działa wiara.

Adwent to piękny czas na rozpoczęcie (może na nowo) życia wiarą, wedle wiary. Jeszcze raz proponuję, żebyśmy zrobili sobie spis rzeczy niemożliwych w naszym życiu. To jest jednocześnie zapis naszej niewiary.

Po tym, jak Bóg stał się człowiekiem, jak spełniła się najbardziej niemożliwa rzecz, wszystko jest możliwe. Wszystko jest możliwe dla tego, kto wierzy (Mk 9,23). Dla ciebie też wszystko jest możliwe.

LITURGIA SŁOWA

(Mt 9,27-31)
Gdy Jezus przychodził, szli za Nim dwaj niewidomi którzy wołali głośno: Ulituj się nad nami, Synu Dawida! Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: Wierzycie, że mogę to uczynić? Oni odpowiedzieli Mu: Tak, Panie! Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: Według wiary waszej niech wam się stanie! I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie! Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.

(Iz 29,17-24)
To mówi Pan Bóg: Czyż nie w krótkim już czasie Liban zamieni się w ogród, a ogród za bór zostanie uznany? W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widzieć. Pokorni wzmogą swą radość w Panu, i najubożsi rozweselą się w Świętym Izraela, bo nie stanie ciemięzcy, z szydercą koniec będzie, i wycięci będą wszyscy, co za złem gonią: którzy słowem przywodzą drugiego do grzechu, którzy w bramie stawiają sidła na sędziów i odprawiają sprawiedliwego z niczym. Dlatego tak mówi Pan, Bóg domu Jakuba, który odkupił Abrahama: Odtąd Jakub nie będzie się rumienił ani oblicze jego już nie przyblednie, bo gdy ujrzy swe dzieci, dzieło mych rąk, wśród siebie, ogłosi imię moje jako święte. Wtedy czcić będą Świętego Jakubowego i z bojaźnią szanować Boga Izraela. Duchem zbłąkani poznają mądrość, a szemrzący zdobędą pouczenie.

(Ps 27,1.4.13-14)
REFREN: Pan moim światłem i zbawieniem moim

Pan moim światłem i zbawieniem moim,
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia,
przed kim miałbym czuć trwogę?

O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam,
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu
przez wszystkie dni życia,
Abym kosztował słodyczy Pana,
stale się radował Jego świątynią.

Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny,
nabierz odwagi i oczekuj Pana.

Oto nasz Pan przyjdzie z mocą i oświeci oczy sług swoich.