KRZYŻ SPRAWA POWAŻNA

Kazanie na Święto Podwyższenia Krzyża

Niedziela 14 września 2014

Od dzieciństwa krzyż był dla mnie sprawą poważną. Najpierw dlatego, że babcia strofowała mnie za mylenie lewego ramienia z prawym. Trochę mnie to dziwiło, bo czy tak czy na odwrót, linia pionowa i pozioma przecinały się. Potem dowiedziałem się, że raz żegnałem się po katolicku a raz na sposób prawosławny.

W tym samym czasie, w miejscowości gdzie mieszkałem, wymieniono stary, drewniany i mocno spróchniały krzyż na nowy metalowy. Cała rodzina brała w tym udział, nawet nie spodobało się to ówczesnym władzom, ponieważ prace wykonano w niedzielę, a wówczas w niedziele dozwolone były jedynie „czyny partyjne” (członkowie PZPR robili np. place zabaw dla dzieci). Chyba wszystkie rodziny wzięły po kawałku starego krzyża. Kilka lat później w naszych zabudowaniach gospodarczych wybuchł nocą pożar, w czasie burzy. Ogień zatrzymał się mniej więcej w połowie budynku. Mama powiedziała, że pożoga nie przekroczyła miejsca, w którym położyła wcześniej cząstkę starego krzyża.

Jeszcze później, już w liceum, roznosiłem ulotki wzywające do bojkotu komunistycznych wyborów, i tak z góry przesądzonych. Dyrektor wezwał mnie – i ośmiu kolegów – na dywanik i zakomunikował, że przeciwnicy ustroju noszą skórzane krzyżyki. Nie było to za mądre rozumowanie, nas jednak skłoniło do szukania jak największych skórzanych krzyżyków.

Trochę inaczej o krzyżu opowiadam w kazaniu głosem – www.itinerarium.pl. Każdy dzień upewnia mnie jednak, że krzyż to sprawa poważna. To sprawa sensu tutaj i życia wiecznego.

Liturgia słowa

(J 3,13-17)
Jezus powiedział do Nikodema: Nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego. A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony.

(Lb 21,4b-9)
W owych dniach podczas drogi jednak lud stracił cierpliwość. I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny. Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. Przybyli więc ludzie do Mojżesza mówiąc: Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże. I wstawił się Mojżesz za ludem. Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu. Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogo wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu.

(Ps 78,1-2.34-38)
REFREN: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.

Słuchaj, mój ludu, nauki mojej,
nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich.
Do przypowieści otworzę me usta,
wyjawię tajemnice zamierzchłego czasu.

Gdy ich zabijał, wtedy Go szukali,
nawróceni garnęli się do Boga.
Przypominali sobie, że Bóg jest ich opoką,
że Bóg najwyższy jest ich Zbawicielem.

Lecz oszukiwali Go swymi ustami
i kłamali Mu swoim językiem.
Ich serce nie było Mu wierne,
w przymierzu z Nim nie byli stali.

On jednak będąc miłosierny
odpuszczał im winę i nie zatracał,
gniew swój często powściągał
i powstrzymywał swoje wzburzenie.

(Flp 2,6-11)
Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM – ku chwale Boga Ojca.

Uwielbiamy Cię, Chryste, i błogosławimy Ciebie, bo przez Krzyż twój święty, świat odkupiłeś.