MOCNO KOCHAM SERCE JEZUSA

Kazanie na Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

Piątek 27 czerwca 2014

 

Mocno staram się kochać Serce Jezusa i jego dzisiejsze święto. Kocham Serce Jezusa, bo dzięki Niemu nikną moje grzechy. Jego Serce otwarte włócznią na krzyżu, pozostaje nadal „czynne” i obmywa każdego kto Mu ufa z grzechów i win.

Kocham Serce Jezusa także dlatego, że jest „mega globalne”, bo jest „otwarte dla wszystkich” i tego próbuję się od Niego uczyć. Nasze ludzkie serca mają jednak mechanizmy zamykania się niekiedy przynajmniej na niektórych ludzi.

I po raz trzeci piszę, że kocham Serce Jezusa, bo jest ono tajemniczo obecne we wszystkim. Nie umiem tego dobrze wyrazić, dlatego sięgam po pomoc Teilharda de Chardin, jednego z moich mistrzów myśli. Sam chętnie modlę się poniższym tekstem, a dziś polecam tę wysokiej jakości mistykę każdemu, kto chce uczcić Serce Jezusa.

 

 

ŚWIAT W SERCU JEZUSA CHWALEBNEGO

 

Panie, w Twojej piersi widzę ognisko.

Im bardziej się wpatruję w te płomienie,

tym bardziej mi się wydaje, że zarysy Twego Ciała

rozszerzają się na wszystkie strony

i powiększają się ponad wszelką miarę,

aż tak, że już nie dostrzegam w Tobie

żadnych rysów oprócz gorejącej postaci Świata całego.

 

Chryste chwalebny, Ty wpływasz tajemnie

na samą głębię materii.

Ty jesteś świetlistym centrum, w którym się wiążą

niezliczone włókna Wielorakości istnienia.

Twoje ręce trzymają gwiazdy w niewoli.

Ty jesteś pierwszy i ostatni,

żywy, martwy i zmartwychwstały.

Ty gromadzisz w swojej jedności przeobfitej

wszystkie uroki, wszystkie smaki,

wszystkie siły i wszystkie stany istnienia.

Ciebie przyzywa mój byt pragnieniem

tak rozległym jak wszechświat.

Tylko Ty jesteś prawdziwie moim Panem i moim Bogiem.

Jezu, nic nie może istnieć poza Twoim Ciałem

i my wszyscy jesteśmy nieuchronnie w Tobie,

bo Ty jesteś środowiskiem powszechnym zwartości bytu i życia.

Jezu, usłysz pragnienie całego mojego bytu

i przyciągnij mnie aż do najgłębszych zakątków,

do samego centrum Twojego Serca.

 

Trzeba, żebym uwięziony w Twej wewnętrznej głębi

czuł się wolny do wędrowania swobodnie

poprzez niebo wszystkich Twoich stworzeń.

Spraw, żebym kontemplował, podziwiał

to miejsce centralne – Twoje Serce,

ku któremu zdąża serce świata w promieniowaniu

tryskającym z Serca samego Boga.

Naucz moje serce czystości prawdziwej,

tej, która się rzuca ku Tobie przez wszystkie piękności.

Objaw mojemu sercu prawdziwe miłowanie,

to, które jest mocną wolą wtargnięcia we wszystkie bramy życia.

Daj mu wreszcie coraz większą wizję Twej Wszechobecności,

ażeby mogło coraz więcej zanurzać się w Ciebie.

 

Pierre Teilhard de Chardin SJ

 

 

Liturgia słowa

(Mt 11,25-30)
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”.

 

 

(Pwt 7,6-11)
„Ty jesteś narodem poświęconym twojemu Panu Bogu. Ciebie wybrał twój Pan Bóg, byś spośród wszystkich narodów, które są na powierzchni ziemi, był ludem będącym Jego szczególną własnością. Pan wybrał was i znalazł upodobanie w was nie dlatego, że liczebnie przewyższacie wszystkie narody, gdyż ze wszystkich narodów jesteście najmniejszym, lecz dlatego, że Pan was umiłował. Chce On wam dochować przysięgi danej waszym przodkom. Wyprowadził was mocną ręką i wybawił was z domu niewoli z ręki faraona, króla egipskiego. Uznaj więc, że Pan, twój Bóg, jest Bogiem, Bogiem wiernym, zachowującym przymierze i miłość do tysięcznego pokolenia względem tych, którzy Go kochają i strzegą Jego praw, lecz który odpłaca każdemu z nienawidzących Go, niszcząc go. Nie pozostawia bezkarnie tego, kto Go nienawidzi, odpłacając jemu samemu. Strzeż przeto poleceń, praw i nakazów, które ja tobie polecam dzisiaj pełnić”.

(Ps 103,1-4.6-8.10)
REFREN: Bóg jest łaskawy dla swoich czcicieli.

Błogosław, duszo moja, Pana,
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

On odpuszcza wszystkie twoje winy,
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby,
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

Dzieła Pana są sprawiedliwe,
wszystkich uciśnionych ma w swojej opiece.
Drogi swoje objawił Mojżeszowi,
swoje dzieła synom Izraela.

Miłosierny jest Pan i łaskawy,
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów
ani według win naszych nam nie odpłaca.

(1J 4,7-16)
Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy się wzajemnie miłować. Nikt nigdy Boga nie oglądał. Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała. Poznajemy, że my trwamy w Nim, a On w nas, bo udzielił nam ze swego Ducha. My także widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec zesłał Syna jako Zbawiciela świata. Jeśli kto wyznaje, że Jezus jest Synem Bożym, to Bóg trwa w nim, a on w Bogu. Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.

(Mt 11,29ab)
Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem.