ROZUM MILCZY SERCE KOCHA POLSKĘ

Czwartek 10 kwietnia 2014

Prezydenci państw latają samolotami od kiedy je wynaleziono. W strefie najbardziej ucywilizowanej, euroatlantyckiej, w ostatnim półwieczu, rozbiły się trzy samoloty z głowami państw. W 1980 w katastrofie ginie premier Portugalii, w 2004 prezydent Macedonii i w 2010 prezydent Polski. Trzy inne podobne przypadki zdarzyły się jeszcze w Afryce, Azji i Ameryce Środkowej. Z tym, że skala tragedii pod Smoleńskiej nie ma sobie równej w historii, 96 znakomitych i wybitnych Polaków zginęło bez sensu.

10 kwietnia, w rocznicę Smoleńska, najpierw jest mi wstyd i nachodzi mnie gniew. Wstyd i gniew dotyczy mojego państwa, które źle funkcjonuje, zarządzane jest przez ludzi nie należących do elit intelektualnych i nie obdarzonych przyzwoitym poziomem odpowiedzialności za sprawy wspólne. Demokracja, nasz współczesny bożek, wynosi do  władzy ludzi sprytnych, sprawnych medialnie i bezwzględnych. Mamy rządzących, nie mamy przywódców i mężów stanu.

Pomimo to miałem i mam szacunek do wszystkich premierów i prezydentów Polski w ostatnich 25 latach, choć nie ze wszystkimi się zgadzałem jeśli chodzi o wartości i wizje (o ile je mieli i umieli wyartykułować). Trochę wedle zasady, którą podsłuchałem u ś. p. ks. Jana Zieji. Ów wybitny kapłan, współzałożyciel KOR-u, próbował dostać w latach 70-tych paszport w celu wyjazdu za granicę. Pan ze Służby Bezpieczeństwa pytał zjadliwie księdza Jana: „I co? Pojedzie ksiądz za zachód i będzie szkalował tę naszą Polskę, Ojczyznę?”. Na co ksiądz Jan odrzekł wprost i z serca: „O, co to nie! Choćby matka była k…., złego słowa o niej nie powiem!” Szanuję wszystkich rządzących w moim kraju.

Na razie nie widzę dobrych owoców smoleńskiej tragedii i może długo przyjdzie na nie poczekać. Śmierć gen. Władysława Sikorskiego pod Gibraltarem (1943) też była bez sensu, jednak rok potem wojna się już prawie kończyła i świtała nadzieja lepszych czasów. Nie były wymarzone, jasne, tylko bez bomb i krematoriów, czyli lepsze.

Polskę kochałem, kocham i kochać będę. To sprawa serca, które każe rozumowi zamilczeć.