ILE BIERZE PAN BÓG ?

Sobota 24 sierpnia 2013

 Wobec Pana Boga stosujemy często praktykę łapówkarską. Na przykład zmawiamy modlitwę (litanię, różaniec, koronkę) i czekamy na efekt – spełni się czy nie. Jeśli rzeczy idą po naszej myśli, uruchamiamy mechanizm wysyłania modlitewnej daniny i oczekujemy konkretnych dóbr (zdrowie, bezpieczeństwo, powodzenie). W relacjach z ludźmi to działa – dasz komu trzeba (i ile trzeba) a będzie załatwione. Temu na górze także należy dać, a załatwi.

W trudnych sytuacjach próbujemy również świętego przekupstwa. „Jeżeli dasz zdrowie mojej żonie, rzucę palenie …”, „Jak pomożesz mi zdać maturę, pójdę na pielgrzymkę”. Składamy obietnice ofiar i wyrzeczeń licząc, że w ten sposób skłonimy Pana Boga do życzliwości. I jeśli faktycznie żona ozdrowieje i zdamy maturę, zaczynamy wierzyć. Tak nas to ośmiela, że zapraszamy Pana Boga do współpracy przy grze w totolotka i prośbie o podwyżkę w pracy.  A nuż zadziała, a nuż! Prędzej czy później taka gra zawiedzie nas i zniechęci, nawet jakbyśmy mnożyli modlitwy i ofiary. Historie biblijne podpowiadają nam wręcz odwrotną postawę – „Uwierz i spróbuj, a zobaczysz, że się uda”. Wiara i miłość do Pana Boga są czymś podstawowym, decydującym. Abraham uwierzył i doszedł do ziemi obiecanej, zobaczył upragnionego syna. Mojżesz uwierzył i przeszedł suchą nogą przez morze. Rozmówcy Jezusa wpierw uwierzyli w Niego i próbowali Go kochać, potem odzyskiwali zdrowie i nowe życie. Nie nabierzemy Pana Boga na żadną łapówkę, jedyne co Go wzrusza to nasza prosta i szczera wiara oraz bezwzględna miłość. Panie wierzę Ci i kocham Cię, przyjmuję wszystko, co mi dajesz.