Kazanie na uroczystość św. Wojciecha Patrona Polski
Poniedziałek 23 kwietnia 2012
Nie pamiętamy (i nie czcimy) ojców wiary, dziś np. św. Wojciecha. Wiara ma ojców i matki, siostry i braci. Nie bierze się z powietrza i mgły. Niosą ją i przekazują konkretni ludzie. Wierzysz (lub nie wierzysz) dzięki komuś.
Ludzie wierzą i tak jak umieją przekazują swoją wiarę dzieciom, wnukom, przyjaciołom, znajomym i nieznanym, którzy słuchają i patrzą. Stąd się wzięła nasza wiara.
Ludzie słuchają i patrzą na nas. I wezmą naszą wiarę, naszą nadzieję i wzór z naszej miłości. Jesteśmy ojcami i matkami wiary, nadziei i miłości.
Liturgia słowa
(J 12,24-26)
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.
