Poniedziałek 26 września 2011
Przemek zakochał się w pięknej i mądrej dziewczynie. Mądrej, bo ciągnie dwa fakultety. On też radzi sobie w życiu, jak umie.
Ma taką małą firmę, która zajmuje się zwożeniem samochodów po wypadkach, zupełnie zniszczonych. Słowem ściąga wraki, niekiedy również spalone lub porzucone. Fucha średnia, ale da się zarobić i spokojnie wyżyć. Ze studiami jest gorzej, próbuje rozpocząć po raz drugi. Ale prawda jest taka, że ze złomem idzie mu dużo lepiej. Właśnie, ze złomem, bo tu jest cały szkopuł.
Przemek jest złomiarzem. Nie wstydzi się tak o sobie mówić i tak o jego zajęciu się potocznie mówi, choć fachowo mieści się w segmencie zwanym „gospodarka odpadami”. Przemkowa wybranka zapowiedziała jasno, że w życiu nie wyjdzie za złomiarza. No jak? Ona magister po dwóch kierunkach i ma się przedstawiać „Jestem żoną złomiarza”?
W szczerej rozmowie, o którą trudno Przemkowi, bo jest bardzo nieśmiały, zapytał dziewczynę, co ma zrobić. A ona wyznała:
– No gdybyś był kierowcą autobusu, to jeszcze bym zniosła.
Najgorzej, że ta historia jest prawdziwa.
