Słowo na piątek Drugiego Tygodnia Adwentu
10 grudnia 2010
Opowieść o grze, przytoczona przez Jezusa w dialogu z tłumami, dla mnie jest kluczowa w rozumieniu Ewangelii i wiary. Przyszedł św. Jan Chrzciciel, rygorysta i asceta, niewielu go posłuchało, odrzucono jego przesłanie argumentując, że działa pod wpływem złych mocy. W przeciwieństwie do Jana, Jezus chętnie jadał i pił, ale to już stanowiło powód do zakwestionowania Jego orędzia.
W dziecięcych grach wszystko musi być zgodnie z wyobrażeniami uczestników. Jak bawimy się w wesele, to tańczcie, jak w pogrzeb, lamentujcie. Przyznajmy szczerze, że w naszym odniesieniu do Boga jest też pewna gra, żyjemy jednocześnie tak, jakby On był i nie był. A jeśli przyjmujemy, że jest, to także wariantowo, w wersji lżejszej (dobry i bardzo łaskawy) i ostrzejszej (surowy i bardzo wymagający). Wszystkie te warianty utrzymujemy jednocześnie, gotowi w razie czego życie ułożyć natychmiast według najbardziej prawdopodobnego. Tak jak gracze, którzy mają w głowie kilka kombinacji, a decydują się na tę, która jest najkorzystniejsza w danym momencie.
Mamy jeszcze dwa tygodnie do Świąt, kiedy zaśpiewamy „Bóg się rodzi” i „Wśród nocnej ciszy…, Bóg się rodzi”. Dwa tygodnie na skok wiary, bezwarunkowe zaufanie w obecność i miłość Boga, wyjście z gry z wieloma wariantami, proste oddanie się Jemu i wyruszenie w drogę według Jego woli. Pamiętamy, że nie możemy być letni (bądź zimny albo gorący), że musimy być „tak, tak”, albo „nie, nie”.
Szkoda, aby jeszcze jedne Święta przeminęły bez Żywego Boga.
Jezu, mimo wielu wątpliwości i lęków, chcę z całą mocą uwierzyć, że Ty jesteś Synem Boga, Zbawicielem. I chcę pójść za Tobą i spełnić Twoją wolę. Amen.
LITURGIA SŁOWA
(Iz 48,17-19)
Tak mówi Pan, twój Odkupiciel, Święty Izraela: Jam jest Pan, twój Bóg, pouczający cię o tym, co pożyteczne, kierujący tobą na drodze, którą kroczysz. O gdybyś zważał na me przykazania, stałby się twój pokój jak rzeka, a sprawiedliwość twoja jak morskie fale. Twoje potomstwo byłoby jak piasek, i jak jego ziarnka twoje latorośle. Nigdy by nie usunięto ani wymazano twego imienia sprzed mego oblicza!
(Ps 1,1-4.6)
REFREN: Dasz światło życia idącym za Tobą
Błogosławiony człowiek,
który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców.
Lecz w prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liście jego nie więdną,*
a wszystko, co czyni jest udane.
Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych,
a droga występnych zaginie.
Przyjdzie Pan, Książę pokoju, wyjdźcie mu na spotkanie.
(Mt 11,16-19)
Jezus powiedział do tłumów: Z kim mam porównać to pokolenie? Podobne jest do przebywających na rynku dzieci, które przymawiają swym rówieśnikom: Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wyście nie zawodzili. Przyszedł bowiem Jan: nie jadł ani nie pił, a oni mówią: Zły duch go opętał. Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije. a oni mówią: Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników. A jednak mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny.
