DLA POGUBIONYCH

Słowo na wtorek Drugiego Tygodnia Adwentu
7 grudnia 2010

Bóg przychodzi. Ta fraza powraca w różnych wersjach w czasie Adwentu i Bożego Narodzenia. Pamiętajmy, że Bóg przyszedł, że noc Betlejemska jest nie do powtórzenia. Bóg przyszedł i czeka teraz na to, co my zrobimy. Boże Narodzenie dokonuje się w nas, kiedy przyjmujemy Go, a to już tajemnica naszych serc.

Co jednak napełnia niepohamowaną szczęśliwością pola i lasy, jak śpiewamy o tym dziś w psalmie? I to aż tak, że „cieszą się pola i wszystko, co na nich rośnie, wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości”, że „radują się niebiosa i ziemia weseli, szumi morze i wszystko, co je napełnia”?

Kierujemy się w życiu wolnymi wyborami, w zasięgu naszej wolności jest nawet odrzucenie Boga, On na to pozwala. Bardzo martwimy się o bliskich, którzy są „daleko od Boga” (tak mówimy, stosując własne standardy bliskości z Nim); często taką troskę słychać w głosie rodziców myślących o swoich dzieciach, u zapłakanych żon widzących nędzę moralną mężów. Zdarza się, że sami się gubimy.

Tam gdzie człowiek zapomina, Bóg nadal pamięta. Idzie za nami naszymi pokrętnymi drogami, w te wszystkie złe miejsca, gdzie zaszliśmy klucząc za szczęściem. Bóg nas szuka. Szuka tych wszystkich, o których się zamartwiamy i których kochamy. Myślę, że stąd ten entuzjazm pól, lasów, ziemi i morza, bo one widzą, że Bóg pośpiesznie biega tam i szuka pogubionych swoich dzieci. Żeby nikt nie zmarniał i nie zatracił się na zawsze. Może dlatego te drzewa fikają z radości i pola śpiewają? Nadziwić się nie mogą jaki jest Bóg!

Jeżeli się nawet zgubiłeś, Bóg Cię odnajdzie. I opowiedz o tym wszystkim innym, którym zdarzyło się podobnie.

Jezu, jak już całkiem zejdę z dobrych dróg, znajdź mnie. Amen.

LITURGIA SŁOWA

(Iz 40,1-11)

Pocieszcie, pocieszcie mój lud! mówi wasz Bóg. Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy, Głos się rozlega: Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórza obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną gładką. Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją wszelkie ciało zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały. Głos się odzywa: Wołaj! – I rzekłem: Co mam wołać? – Wszelkie ciało to jakby trawa, a cały wdzięk jego jest niby kwiat polny. Trawa usycha, więdnie kwiat, gdy na nie wiatr Pana powieje. Prawdziwie, trawą jest naród. Trawa usycha, więdnie kwiat, lecz słowo Boga naszego trwa na wieki. Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: Oto wasz Bóg! Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie On swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie.

(Ps 96,1-3.10-13)

REFREN: Oto nasz Pan Bóg przyjdzie z wielką mocą

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię,
każdego dnia głoście Jego zbawienie.

Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem,
będzie sprawiedliwie sądził wszystkie ludy.

Niech się radują niebiosa i ziemia weseli,
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie,
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.

Przed obliczem Pana, który już się zbliża,
który już się zbliża, by sądzić ziemię,
On będzie sądził świat sprawiedliwie,
a lud według swej prawdy.

Blisko jest dzień Pana, oto przyjdzie, aby nas zbawić.

(Mt 18,12-14)

Jezus powiedział do swoich uczniów: Jak wam się zdaje? Jeśli kto posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich: czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się zabłąkała? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych.

Itinerarium , , , , , , , , ,

Comments are closed.