WYJAŚNIA WSZYSTKO

kazanie na XII Niedzielę Zwykłą 20 czerwca 2010 Jezus Chrystus. Wraca to imię nie tylko w liturgii, jak dziś. Wraca w myślach, wątpliwościach i marzeniach. Całe życie odkrywamy, kim jesteśmy, my sami, i nie wiem czy odkryjemy. Jesteśmy zagadką, tajemnicą, dla siebie samych. Całe życie pozostajemy też z pytaniem, kim był i jest On. Kłócą się w nas wiara i świadectwo zmysłów, przekaz Ewangelii i codzienne twarde zmaganie z życiem. Mocna wiara, we wszystko, co zapisano i powiedziano, jest dla słabych. Słaba wiara, pełna wątpliwości i drżeń, jest chlebem powszednim dla pytających i poszukujących. Wierzących i wątpiących nie sposób rozdzielić, tylko głupi tak myślą. Z najważniejszymi pytaniami pozostajemy do końca życia. Z zaufaniem, że miłość wszystko wyjaśnia. LITURGIA SŁOWA (Za 12,10-11) Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję Ducha pobożności. Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym. W owym dniu będzie wielki płacz w Jeruzalem, podobny do płaczu w Hadad-Rimmon na równinie Megiddo. (Ps 63,2-6.8-9) REFREN: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza Boże, Ty Boże mój, szukam Ciebie i pragnie Ciebie moja dusza. Ciało moje tęskni za Tobą, jak ziemia zeschła i łaknąca wody. Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, by ujrzeć Twą potęgę i chwałę. Twoja łaska cenniejsza od życia, więc sławić Cię będą moje wargi. Będę Cię wielbił przez całe moje życie i wzniosę ręce w imię Twoje. Moja dusza syci się obficie, a usta Cię wielbią radosnymi wargami. Bo stałeś się dla mnie pomocą i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie: do Ciebie lgnie moja dusza, prawica Twoja mnie wspiera. (Ga 3,26-29) Wszyscy bowiem dzięki wierze jesteście synami Bożymi w Chrystusie Jezusie. Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama i zgodnie z obietnicą dziedzicami. (Łk 9,23) Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. (Łk 9,18-24) Gdy Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: Za kogo uważają Mnie tłumy? Oni odpowiedzieli: Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał. Zapytał ich: A wy za kogo Mnie uważacie? Piotr odpowiedział: Za Mesjasza Bożego. Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie. Potem mówił do wszystkich: Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje! Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa.