kazanie na wspomnienie Matki Bożej Fatimskiej
13 maja 2010 czwartek
Mało to pewnie kogo obchodzi, że papież jest w Portugalii. I mówi tam mądre i ważne rzeczy. Kto słuchać chce takich słów?
Papież pojechał do Portugalii z powodu Fatimy, a konkretnie z racji kolejnej rocznicy Objawień Fatimskich (13 maja 1917) i 10 rocznicy beatyfikacji Hiacynty i Franciszka Marto, dzieci, którym objawiała się Matka Boża.
Papież nawoływał, aby „naprawić w ramach rodziny ludzkiej więzi solidarności” oraz stwierdził, że „ludzkość oziębła w miłości”. Konstatacje nader oczywiste dla mnie, zapewne i dla wielu z was. Zerwane nici solidarności to umierające dzieci w Etiopii, Somalii i Sudanie, przy naszych pełnych brzuchach. To na przykład. Oziębła miłość to aluzja – być może nie tylko – do tego, że kochamy zbyt krótko i tylko niektórych.
Nawet jeżeli wołanie papieża i innych mądrych ludzi nie ma szans dotarcia do szerokich rzesz, ważne jest, że ktoś o tym przypomina.
LITURGIA SŁOWA
(Dz 18,1-8)
Paweł opuścił Ateny i przybył do Koryntu. Znalazł tam pewnego Żyda, imieniem Akwila, rodem z Pontu, który z żoną Pryscyllą przybył niedawno z Italii, ponieważ Klaudiusz wysiedlił z Rzymu wszystkich Żydów. Przyszedł do nich, a ponieważ znał to samo rzemiosło, zamieszkał u nich i pracował; zajmowali się wyrobem namiotów. A co szabat rozprawiał w synagodze i przekonywał tak Żydów, jak i Greków. Kiedy Sylas i Tymoteusz przyszli z Macedonii, Paweł oddał się wyłącznie nauczaniu i udowadniał Żydom, że Jezus jest Mesjaszem. A kiedy się sprzeciwiali i bluźnili, otrząsnął swe szaty i powiedział do nich: Krew wasza na waszą głowę, jam nie winien. Od tej chwili pójdę do pogan. Odszedł stamtąd i poszedł do domu pewnego “czciciela Boga”, imieniem Tycjusz Justus. Dom ten przylegał do synagogi. Przełożony synagogi, Kryspus, uwierzył w Pana z całym swym domem, wielu też słuchaczy korynckich uwierzyło i przyjmowało wiarę i chrzest.
REFREN: Wobec narodów objawił zbawienie
Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.
Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i wierność swoją
dla domu Izraela.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.
(J 14,18; 16,22)
Nie zostawię was sierotami, powrócę do was i rozraduje się wasze serce.
(J 16,16-20)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie. Wówczas niektórzy z Jego uczniów mówili między sobą: Co to znaczy, co nam mówi: Chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie; oraz: Idę do Ojca? Powiedzieli więc: Co znaczy ta chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego, co mówi. Jezus poznał, że chcieli Go pytać, i rzekł do nich: Pytacie się jeden drugiego o to, że powiedziałem: Chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość.
