Jedna z moich znajomych wysiliła się na oryginalność i w świątecznych życzeniach wysłała mi samą siebie.
To znaczy sama była głównym bohaterem życzeń, co rusz w innej kreacji. Podała nawet sposób w jaki można wklejać swoje oblicze w animację i rozsyłać dalej. Ponieważ owa znajoma w żadnym calu nie przypomina świętego Józefa, nieznacznie tylko Matkę Bożą, umiarkowanie Dzieciątko, w znikomym stopniu Mędrców, w jeszcze bardziej znikomy Pasterzy i w najmniej znikomym stopniu inne istoty (choć nie ludzkie!), będące bohaterami Bożego Narodzenia, nie odczułem żadnych skojarzeń między życzeniami a Świętami.
Zaprzyjaźniona organizacja życzyła mi „Prawdziwych Świąt, ciepłych w sercu i zimowych na zewnątrz, jaśniejących pierwszą gwiazdką”. Dobra, niech będzie, Prawdziwe Święta to Pan Jezus, pierwsza gwiazdka to ta zwiastująca Mędrcom narodziny Zbawiciela, ciepło w sercu robi się wskutek obecności Ducha Świętego. Znam historię, teologię troszkę także, rozszyfrowałem kalambur i jakoś poczułem się radosny. Inni spryciarze wysłali mi życzenia Jojeux Nöel, licząc zapewne, że czaję tylko Merry Christmas i Fröhe Weihnachten, a ja owszem, je compris, rozumiem, wiem, że chodzi o Boże Narodzenie. Oczywiście wszyscy wyżej wspomniani, to chrześcijanie.
Dostałem też kartkę z życzeniami od zaprzyjaźnionego Kurda, z religii jezyda (patrz Itinerarium z 9 listopada b.r.). Na okładce eskapada Mędrców, zapatrzonych w gwiazdę, z utęsknieniem patrzącym ku horyzontowi, wewnątrz stosowny biblijny cytat z ewangelii Mateusza (o Mędrcach) i sensowne życzenia „Błogosławionych Świąt”. Na Pasterce w naszym kościele fragment o narodzeniu Jezusa czytał buddysta z Tajwanu (po chińsku), a opłatkiem z radością dzielili się także muzułmanie.
I pomyślałem, że choć chrześcijanie wariują na punkcie politycznej poprawności, eksterminując Pana Jezusa z klimatu Bożego Narodzenia, to szansa jest w jezydach i reszcie innowierców, którym nadal się Pan Jezus podoba. I ja chyba także jakiś innowierca jestem, bo mnie się Pan Jezus podoba bardzo.
