Znowu ta ożywcza galopada niezwykłości. Cedry, akacje, mirty i oliwki, cyprysy, wiązy i bukszpan obok siebie.
A wszystko to na pustkowiu i pustyni. Cedrów nie znamy raczej z naszego polskiego ogródka, a raczej lasu. A szkoda, bo to wielkie, piękne drzewo, iglaste, biblijny symbol potęgi, mocy i dostojeństwa. Długowieczność cedrów jest zdumiewająca, nawet do trzech tysięcy lat! Cyprysy, także iglaste, zielone bez przerwy, symbolizują wieczność i niezmienność. Akacje, szczególnie cenne, bo z nich powstała Arka Przymierza, także długowieczne i z pięknym kwieciem. Mirt, pachnący i kwiecisty, odsyła do odradzania się, nieustannego. Oliwka, symbol obfitości, pełni. Wiązy są i w Polsce, to mocne drzewa. Bukszpan! Ha, bukszpan, pamiętam z dzieciństwa, także wiecznie zielony, używało się go do wieńców, ale i do flakonów, dla ozdoby.
To wszystko, cedry, akacje, mirty i oliwki, cyprysy, wiązy i bukszpan, objawia Bożą przychylność wobec człowieka, choć my w drzewach i krzewach, nie widzimy żadnych oznak bliskości Boga. Choć Pan jest dobry dla wszystkich, dla nas także, znajdziemy setki powodów, aby wątpić w Jego miłość i przyjaźń. Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła, odpowie psalmista. Niech to gęś kopnie, powie co drugi z nas.
Fantastycznie jesteśmy obsypani Bożymi darami, pięknem i wspaniałością. Pooglądajcie drzewa, skoro tam nas dziś odsyła Biblia. Warto też zauważyć pochwałę gwałtowności i bezczelności. Są godne pochwały tylko wtedy, gdy walczymy o rzeczy najważniejsze, o miłość, wieczność czy zbawienie. Tak się je zdobywa niekiedy, co pokazuje historia Jana Chrzciciela. Więc nie warto być grzecznym, warto walczyć o te najważniejsze sprawy. I masz do tego moc. Drzewa też trwają i zwyciężają, bo walczą z mrozem, zimnem, deszczem, piorunami i wichrami. I to jest piękne, natchnione przesłanie Adwentu.
LITURGIA SŁOWA
(Iz 41,13-20)
Ja, twój Bóg, ująłem cię za prawicę mówiąc ci: Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą. Nie bój się, robaczku Jakubie, nieboraku Izraelu! Ja cię wspomagam – wyrocznia Pana odkupicielem twoim – Święty Izraela. Oto Ja przemieniam cię w młockarskie sanie, nowe, o podwójnym rzędzie zębów: ty zmłócisz i wykruszysz góry, zmienisz pagórki w drobną sieczkę; ty je przewiejesz, a wicher je porwie i trąba powietrzna rozmiecie. Ty natomiast rozradujesz się w Panu, chlubić się będziesz w Świętym Izraela. Nędzni i biedni szukają wody, i nie ma! Ich język wysechł już z pragnienia. Ja, Pan, wysłucham ich, nie opuszczę ich Ja, Bóg Izraela. Każę wytrysnąć strumieniom na nagich wzgórzach i źródłom wód pośrodku nizin. Zamienię pustynię na pojezierze, a wyschniętą ziemię na wodotryski. Na pustyni zasadzę cedry, akacje, mirty i oliwki; rozkrzewię na pustkowiu cyprysy, wiązy i bukszpan obok siebie. Ażeby widzieli i poznali, rozważyli i pojęli wszyscy, że ręka Pańska to uczyniła, że Święty Izraela tego dokonał.
(Ps 145,1.9-13)
REFREN: Pan jest łagodny i bardzo łaskawy
Będę Ciebie wielbił, Boże mój i Królu,
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Pan jest dobry dla wszystkich,
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.
Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
(Iz 45,8)
Niebiosa, spuśćcie sprawiedliwego jak rosę, niech jak deszcz spłynie z obłoków, niech się otworzy ziemia, i zrodzi Zbawiciela.
(Mt 11,11-15)
Jezus powiedział do tłumów: Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je. Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. A jeśli chcecie przyjąć, to on jest Eliaszem, który ma przyjść. Kto ma uszy, niechaj słucha!
