Dziś nader często musimy udawać. Nie wiem, na którym poziomie zaczyna się wpajanie udawania jako sztuki życia.
Na pewno widać to przy okazji matury, gdzie współczesna formuła zdawania „według klucza”, eliminuje konieczność zdobywania wiedzy, na rzecz odgadywania uśrednionego bardzo zamysłu autora klucza. Jeszcze bardziej przejrzyste jest udawanie przy szukaniu pracy, gdzie musimy udawać tego, kogo sobie życzy ewentualny pracodawca. Podobnie, gdy chcemy utrzymać posadę, udajemy, że wszystko nam się podoba, nawet najbardziej idiotyczne pomysły dyrekcji.
Plejada udawanych sytuacji zadomawia się w szeregu naszych życiowych relacji i działań. Myślę, że coraz częściej widujemy udawane małżeństwa, rodzicielstwa, więcej, udajemy szczęśliwych, zadowolonych, spełnionych.
Doskonale wychodzi nam także udawanie ludzi wierzących. Z tym, że w środowiskach bardziej nastawionych na emanację wiary, stroimy się bez problemu na „głęboko” wierzących, a w miejscach, gdzie wiara bywa kontestowana, umiemy zdobywać się na radykalny krytycyzm i demonstracyjny agnostycyzm.
Udawanie miłości jest bardzo łatwe, wystarczy powielać proste schematy „I Love You”, dostępne w każdym niemal czasopiśmie i kanale TV. Ale na taką udawaną, wyreżyserowaną miłość jest też zapotrzebowanie, więc podaż zaspakaja popyt. Zastanawiam się czasem, czy współczesne młode pokolenie ma nawet jakąś szansę otarcia się choćby o smak i czar miłości.
Wreszcie udawanie w relacji do Boga, prowadzi do karykatury wiary, przeradzając się w swoistą grę z samym sobą. Ponieważ współcześnie obserwuje się silny wpływ kultury na wiarę (w przeciwieństwie do odwrotnej sytuacji jeszcze jakiś czas temu), można zasadnie twierdzić, że nie tyle wierzymy, co w myśl kanonów współczesnej kultury, doskonale umiemy udawać pewne religijne zachowania.
Co z Bogiem? Przekonany jestem, że w celu poszukiwania Go, należy iść tropami autentyczności, nie pozwalając sobie na nasycenie kulturą udawania. Być może niekiedy należy porzucić także zachowania religijne. To, co Jezus dokonał dla zbawienia, dokonało się poza świątynią.
