Podzielę się taka małą radością z podwórka duszpasterskiego. Ostatniej nocy poleciała do Gruzji dwunastka młodych ludzi z naszego „Ducha”. Będą tworzyć Akademię Pokoju i Solidarności razem z młodymi Gruzinami w Tbilisi i Gori.
Więcej o tym projekcie poczytacie na naszej stronie, w aktualnościach. Może nie jest najważniejsze, co tam będą robić, co rzeczywiście zrobią, w trudnych realiach powojennej Gruzji. Ważne, że tam będą, w miejscu, gdzie tragedia ostatniej wojny zmusiła ponad 30.000 ludzi z Osetii Południowej do ucieczki i pozostawienia swoich domów, zagród i pól. Będą na pewno znakiem pamięci i solidarności. W czasie, gdy o Gruzji już mało kto pamięta.
Pamięć i obecność są najważniejsze. Stając pośród ludzi, którzy widzieli śmierć swoich najbliższych, pakowali się szybko mając kilka godzin na zebranie dobytku, stajemy tam, gdzie Bóg jest najbardziej potrzebny. W solidarności nie wyprzedzimy Boga, który umierał jako człowiek na Golgocie, po to, aby obrócić w życie nawet samą śmierć.
Brzmi to może patetycznie, ale pamiętać i być, to naśladowanie samego Pana Boga.
