NIEBO ROZSIANE PO OCZACH

Z napięciem słuchasz czy Bóg nie powierzy ci ważnego przesłania. Może przełamie ciszę i swoim głosem objawi ci całą prawdę życia, śmierci i tego co dalej. Wyjawi sens wszystkich spotkań, dramatów niewinnych ludzi i zagadki przyszłości. Jak snop światła w ciemnym korytarzu, zabłyśnie jasność w historii twojego życia i rozwiążą się wszelkie sprawy, nie do końca jasne albo całkiem mgliste.

A Bóg powierzył się ludzkim ustom, oddechom, dłoniom i myślom. Opuścił żagle na nieboskłonie i stał się prozą życia. Dlatego ludzie mówią i mówią, nie wiedząc, że niosą Boże słowa. Sami dla siebie są mostami do Bożych spraw. Tyle Bożego piękna w ludzkich twarzach, niebo rozsiane po oczach niebieskich i czarnych, Duch wiejący po stronicach książek i w płomieniach świec, zapalonych wieczorem na święto przyjaźni. Świętość zagościła na talerzach rozstawionych do śniadania, pomiędzy kuflami spienionego piwa i nawet pozwala się przemailować w zapisie cyfrowym. Stąd tak blisko nam do Niego. Tak blisko, że aż nie do wiary.

Itinerarium , , , , , , , ,

Dodaj komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.